24/5/17

οφειλή

ανάρτηση 1200

Εραστές
Από τη συλλογή  «Τα έργα και οι νύχτες», 1965

ένα λουλούδι
όχι μακριά απ’ τη νύχτα
το κορμί μου βουβό
ανοίγει
στη λεπταίσθητη επείγουσα ανάγκη της δροσοσταλίδας.
-----------------

Κόρη τ’ ανέμου
Από τη συλλογή «Όλα  τα ποιήματα», 2003

Ήρθαν.
Κατακυριεύουν το αίμα.
Μυρίζουν φτερά,
ελλείψεις,
θρήνο.
Μα εσύ τροφοδοτείς το φόβο
και τη μοναξιά
σαν δυο μικρά ζώα
χαμένα στην έρημο.
Ήρθαν
για να πυρπολήσουν την ηλικία τ’ ονείρου.
Ένα αντίο είν’ η ζωή σου.
Αλλ’  εσύ αγκαλιάζεσαι
σαν φίδι τρελαμένο για κίνηση
που βρίσκεται μονάχα μέσα του
γιατί δεν υπάρχει κανένας.
Εσύ κλαις κάτω απ’ τον θρήνο,
ανοίγεις το μπαούλο των επιθυμιών σου
κι είσαι πιο πλούσια κι απ’ τη νύχτα.
Μα κάνει τόση μοναξιά
Που οι λέξεις αυτοκτονούν.

Σκιές των επερχομένων ημερών
Από τη συλλογή «Τα έργα και οι νύχτες», 1965
Στην Υβόν Α. Μπορντελουά

Αύριο
Θα με ντύσουν με στάχτες την αυγή,
Θα μου γεμίσουν το στόμα λουλούδια,
Θα μάθω να κοιμάμαι
στην ανάμνηση ενός τοίχου,
στην ανάσα
ενός ζώου π’ ονειρεύεται.
Αλεχάντρα Πισαρνίκ:{ «Η ποίηση είναι πεπρωμένο, όχι καρριέρα»}


«Τ’ όνειρό μου είναι όνειρο χωρίς γυρισμό και θέλω να πεθάνω στην κόψη του κοινού τόπου που λέει πως να πεθαίνεις είναι να ονειρεύεσαι».

«Mi sueño es un sueño sin alternativas y quiero morir al pie de la letra del lugar común que asegura que morir es soñar.».

(Μέρος από το μεγάλο κείμενο "Extracción de la piedra de locura" (Εξόρυξη της πέτρας της τρέλας ) -1968- {περιλαμβάνεται και στον Τόμο *Poesía completa* (Όλα τα ποιήματα), εκδ. Lumen, 2003 και 2007 Βαρκελώνη, Ισπανία.
Το απόσπασμα από εδώ:

** Δείγμα γραφής:
τα δύο πρώτα ποιήματα της συλλογής:

POEMA
Tú eliges el lugar de la herida
en donde hablamos nuestro silencio.
Tú haces de mi vida
esta ceremonia demasiado pura.

ΠΟΙΗΜΑ
Επιλέγεις τον τόπο της πληγής
όπου διαπραγματευόμαστε τη σιωπή μας.
Κάνεις  με τη ζωή μου
αυτή την τελετή στο έπακρον αγνή

REVELACIONES
En la noche a tu lado
las palabras son claves, son llaves.
El deseo de morir es rey.
Que tu cuerpo sea siempre
un amado espacio de revelaciones.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ
Τη νύχτα στο πλευρό σου
τα λόγια γίνονται κόμβοι, γίνονται κλειδιά.
Η επιθυμία του θανάτου, βασιλιάς.
Να ΄ναι το κορμί σου πάντα
αγαπημένος χώρος αποκαλύψεων.
~~~~~

tal vez...
alguna vez
alguna vez tal vez
me iré sin quedarme
me iré como quien se va
~~~~~~
ίσως…
κάποτε
κάποτε ίσως
να φύγω δίχως να μείνω
να φύγω σαν κάποιος που φεύγει

Poema II

No importa si cuando llama el amor
yo estoy muerta.
Vendré.
Siempre vendré
si alguna vez
llama el amor.

Alejandra Pizarnik

Ποίημα ΙΙ
Δεν πειράζει αν
θα είμαι νεκρή
σαν φωνάξει η αγάπη.
Θα έρθω.
Πάντα θα έρχομαι
αν κάποτε
φωνάξει η αγάπη.




El color infernal de algunas pasiones, una antigua ternura. Los faltos de algo, de todo, al sol negro de sus deseos elementales, excesivos, no cumplidos.

Alguien canta una canción del color del nacimiento: por el estribillo pasa la loca con cu corona plateada. Le arrojan piedras. Yo no miro nunca el interior de los cantos. Siempre
, en el fondo, hay una reina muerta.

*Πρωτόγνωρα μάτια Το καταραμένο το χρώμα κάποιων παθών, παλιά τρυφερότητα. Η καταδίκη μέρους, του όλου, στον μαύρο ήλιο των πρωταρχικών επιθυμιών, υπερβολικών, ακάλυπτων.

Κάποιος τραγουδάει ένα τραγούδι στο χρώμα της γέννησης, απ' το ρεφραίν περνάει η τρελή με το ασημωμένο της στεφάνι. Της πετάνε πέτρες. Εγώ δεν κοιτάζω ποτέ μέσα στα τραγούδια. Πάντα, στον πάτο, υπάρχει μια νεκρή βασίλισσα.

Από: Poesía completa (Όλα τα ποιήματα) εκδ. Lumen, Barcelona

 © ΑΡ για αυτή την  απόδοση




-και τι κατάφερα με τη σελήνη, και τι κατάφερα που σ' αγάπαγα... όλα αλλάζουν σ' αυτόν τον κόσμο- la Violeta έφα- 

*για το Κατερινάκι που τα ζήτησε*



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...