Η μέγιστη προσβολή στην αρχετυπική φιγούρα του Καραγκιόζη αν αποκαλέσει
κανείς αυτά τα τυχερά τσικό καραγκιοζάκια,
ξιφουλκούν αβρόχοις ποσί μεταξύ τους, ωραία περνάνε, καπαρώνουνε και τα δικά τους ΜΜΕ για να μην
έχει να βλέπει κανείς τίποτ’ άλλο από την μέγιστη ευτέλεια και ένα «στο
καφενείο η Ελλάς, περάστε κόσμε» γιοί και κόρες, τρίζουν τα οστά του
αξιοπρεπούς Γεννηματά. Κομματοσωληνόπαιδες με απύθμενο θράσος, πατήσανε στην
δική μας ψήφο, κανείς δεν τους εναντιώνεται στα σοβαρά, συνεχίζουν στον ίδιο
θρασύ τους δρόμο, αρχηγοί, ποιανών? Με την
δική τους θέληση διαλύουν εμάς, εμείς, τι σας φταίξαμε, δεν είχατε γεννηθεί όταν
πληρώναμε εισφορές για συντάξεις, εν ου παικτοίς.
Έχω μια παρηγοριά: βλέπω άλλα κανάλια και κάποιον να κοιτάζω στα μάτια
με γάργαρο βλέμμα που μικρός έφυγε οριστικά γι’ αλλού (φέρω ολόκληρη την
ευθύνη και με συγχαίρω, χθες, σήμερα, ες
το διηνηκές), συνεχίζω υπερ-περήφανη, μία η ευχή: ποτέ να μην ξαναπατήσεις το πόδι σου εδώ, ούτε για
διακοπές. Εφεξής, μόνο φευγάτα.
κανείς να μην απορήσει αν βγούμε με Καλάσνικωφ (το εννοώ), κανείς, όμως-
*βαρυέμαι να δώσω τις τρεις απλές συνιστώσες του δει και γενέσθαι, θα χρειάζονταν και ορισμένες σελίδες εξάλλου, πράγμα ανέφικτο σε αυτά τα μέσα, μόνο γνωρίζουμε πολλοί πως αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα τους είχε στείλει όλους, μα όλους, στον κύριο διάβολο, έχοντας κατορθώσει να κάνει τις τρεις απλές συμμαχίες στο δυστοκέστερο-τω όντι-διεθνές οικονομικο-πολιτικό περιβάλλον μετά τον α' παγκόσμιο πόλεμο.
Η διεθνής συγκυρία είναι δύσκολη μεν αλλά αυτά τα πιτσιρίκια "τα κάνανε, μανάρι μου σαλάτα", σ' εμάς οι σαλάτες αρέσουν τα μάλα αλλά εδώ μας λένε: εσείς θα τρέφεσθε εφεξής με σαλάτα, σ' εμάς, ακόμη στέλνουν χαβιάρι, σοβαρά? και ποιοί είσθε εσείς, παιδάκια? για θυμίστε μας? για κάτι νεαρές παραφυάδες του Μητσοτακαίικου δεν χαλαλίζουμε πλήκτρα τώρα... γνωστό πως ο μόνος αξιοπρεπής συγγενής τους ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης.
Κινδυνεύουμε οι της γενιάς μας να ξαναπαιανίσουμε "παιδιά σηκωθήτε να βγούμε στους δρόμους" παρά-αργήσαμε, εμείς, πεζοδρόμιο-ρείθρο γωνία πάντα,
δεν τελειώσαμε ακόμη, δεν θα μας τελειώσουν ακόμη αυτά τα αγράμματα, άσχετα περί της πολιτικάντικης πολιτικής πιτσιρίκια, για να σηκωνόμαστε από τις καρέκλες, σιγά-σιγά, ακόμη κι αν πρέπει να επωφεληθεί κεινο το γελοίας κοπής σταλινικό αλήστου μνήμης ΚΚΕ, μην αρχίσουμε τώρα με κοινοτυπίες πως στην καπιταλιστική δήθεν δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, μα ποτέ δεν θα επιτρέψουμε να μεταβάλουν την δική μας ζωή σε αδιέξοδο-
