αλλά, επιτέλους μάθαμε πως η Γιωργία αναπαύεται εν ειρήνη,
εκεί, κοντά στο πατρικό της, στην λίμνη Κουρνά της Γεωργιούπολης, στην Κρήτη, δεν προλάβαμε να πάμε πάλι μαζί, θυγατέρα αρεοπαγίτη, ήταν η δικηγορίνα μας, πάρα πολύ όμορφη ποιήτρια, υπέροχος άνθρωπος, είχε τα γνωστά προβλήματα γεροντικής πια ηλικίας, κάποια στιγμή υπήρξε μάρτυρας σε έναν μου γάμο (μια κίνηση να συγκρατήσει το ταγάρι της νεαράς ενόσω υπέγραφε για μελλοντικά τέκνα με διπλό όνομα) η φωτό παλιά, 2002, από παρουσίαση της συνολικής ως τότε δουλειάς της μάνας κι αγαπημένης της φίλης, στο Βουλευτικό στ' Ανάπλι, μόλις είχε πεθάνει η Ζωρζέττα, γιαυτό τα μαύρα -τότε που είμασταν ακόμη νέοι- από αριστερά, Μαριάννα Βλάχου-Καραμβάλη, Γεωργία Μοράκη, χμ, αδερφός ΓΡ.
Η
Απόσταση του Βλέμματος
Η απόσταση του βλέμματος από το
κοίταγμα (σε επίπεδο ανύσματος, να οριστεί, πόσες οι συνιστώσες, πού πήγε η μία
και μόνη συνισταμένη; το βλέμμα εδώ/ συνιστώσα -συγκλίνουσα, αποκλίνουσα, ποιά-
συνισταμένη? ποιά?) εμείς απ' έξω, από μέσα, στις αντανακλάσεις καθρέφτη, θαμπώνει στο βλέμμα,
θαμπώνει το βλέμμα, οι καθρέφτες πάντα θολώνουν το βλέμμα (ποιο βλέμμα, το
κοίταγμα, ποιο κοίταγμα;), θολωμένα μάτια κλειστά, νάρκισσοι, καθρεπτισμοί στα
άσπρα άνθη του νάρκισσου, μάτια ανοιχτά στο άσπρο, μάτια κλειστά στο άσπρο
(εκτυφλωτικό= τύφλωση), άσπρο, τυφλωμένο-θολό-θάμπωμα-βλέμμα-μη
βλέμμα-κοίταγμα-άβυσσος-κατάρρευση-γκρεμός-χείλος-σώσιμο-πάλι-επιβίωση-τσαλακώνεται
το πρόσωπο στο κλείσιμο του χεριού σαν χάρτινο ποτήρι-χρατς το κόψιμο-κόκκινο
πάνω στο κόκκινο, αίμα στο βλέμμα/ βλέμμα στο αίμα/ κοίταγμα στο
κόκκινο/ολική επαναφορά: άσπρο στο άσπρο=γκρίζο-μαύρο-άσπρο-χιόνι--
ά-λογο (μη λόγος) άλογο-άσπρο-καλπασμός-τροτ-πτώση-εμείς/το χέρι σου στο
πρόσωπο μου, άσπρο- μελαχροινεύει σαν προγονικό-γίνεται γκριζωπό, σαν βρώμικο
χιόνι σ' αλλοτινές κορφές/η ανάσα αιμάτινη σαν βλέμμα στο αίμα κι η πτώση
κάθετη, με διαφορά ετών/μαύρο στο μαύρο και κάτι φτενές αναμνήσεις κοκκινήσαν
τους καιρούς.
*της Γιωργίας*
