ένας ήλιος

όπου ήλιος δεν υπάρχει

ένα πλέγμα

όπου το συνονθύλευμά μας

μπλέκει

χωρίς μαλλιά

χωρίς μιλιά

Τ’ ανείπωτα

φθάνουν

και ουρλιάζουν.

Σιωπή  μετά

μέσα στο πλέγμα εμείς.

Αξεδιάλυτα-

Σεπτ.2016

~~~~~~~~~~~~~~~~ 

 μια φέτα τίποτα και σήμερα

τεμαχίζεις,

χαρτάκια σχιστά τόσα δα

τα ενώνεις,

τίποτα

απραξία

άλλοι την λένε νιρβάνα.
τίποτα
και σήμερα-

Απρ 2017

~~~~~~~~~~~~~~~~

Ολική επαναφορά

σε κουρτίνες

χωρίς θροϊδισμούς

σε σάπιες ιδέες

του μυαλού,

επιστροφές σε πέτρες γλυστερές

νέες προσγειώσεις

του εαυτού.

Επιστρέφω

                                                                   χωρίς επιστροφές                    

σε ακέραιους αριθμούς/

ούτε γεωμετρική-\

ούτε αριθμητική πρόοδος είπαμε....

Αρκεί ο Αϊνστάιν

σε σαρδόνια χαμόγελα

γκρεμού.

Σε μικρομόρια του μόνου

ουρανού-ωκεανού

Τα ρέστα

ας μην μας αφορούν.

Αυγ. 2016

ποιηματίδια, σε νέα συλλογή  ©ΑΡ

το μότο συνεχίζει:

Ζωή κι αυτή

Ό,τι χώρεσε από ζωή,
χώρεσε.
Τώρα στριφώνω τα ξεφτίδια
για να μην ξηλωθεί
και το λίγο που απομένει

Έπεα πτερόεντα; εκδ. Τυπωθήτω 2010