…Βρέχει μάτια, βρέχει σε μάτια και τα δάχτυλα, κοκκαλωμένα κι αυτά. Η γλώσσα, αμίλητη. εμείς σκουπίζουμε σκούρα γης, αν καρπίσει, κάρπισε, αν δεν, σκουπίζουμε μάτια, η θέση σε δοκιμαστικό σωλήνα φορμόλης.

Κοίταγες με όλα σου τα μάτια λυτά…

-λέω πάντα, two to tanguear-

Ο θάνατος είναι φορμόλη

στη φορμόλη χωράνε τόσα, κρινάκια, ποντικάκια και υπολείμματα χεριών εν αχρηστεία, τι να κάνει κανείς τόσα δάχτυλα πεσμένα καταγής?



τι μυστήριοι οι νευρώνες του νου...


μ' αυτά τα μάτια λυτά στη Μπαρσελόνα θαρρώ πως θε να πεθάνω-

πηγαίναμε και πηγαίναμε με αυτό, χτυπήσαμε με αυτό, σωθήκαμε με αυτό: πρόσεχε το γκάζι ρε, γμτ!!!

γυρίσαμε στη Ramplas  και νά τα μας: