Εννοείται πώς ποσώς προτίθεμαι να πεθάνω, δεν έφυγα αδίκως από μισθωτή σκλάβα.
έχω πάντα αυτή την εικόνα, κάποιος να μπαίνει σε θάλασσα ήμερη, να βυθίζεται και ψάχνοντας βυθούς να απλώνει το χέρι σε κοράλλια και να βάφεται μαύρος, στην ανάδυση, μια κρύα λευκή άμμος κι ο ορίζοντας να κόβει στα δύο το σύμπαν σε δύο κοραλλί (έχω χτίσει ένα σπίτι με τοίχους ροδακινί, είναι ακόμη καθαροί)-
Por la blanda arena
απ’ την πατημένη άμμο
que lame el mar
που γλύφει η θάλασσα
που γλύφει η θάλασσα
su pequeña huella
το μικρό της ίχνος
το μικρό της ίχνος
no vuelve más
δεν γυρίζει πια
δεν γυρίζει πια
un sendero solo
μονοπάτι ορφανό
μονοπάτι ορφανό
de pena y silencio llegó
καημού και σιωπής έφθασε
καημού και σιωπής έφθασε
hasta el agua profunda
μέχρι το βάθος του νερού
μέχρι το βάθος του νερού
un sendero solo
μονοπάτι ορφανό
μονοπάτι ορφανό
de penas mudas llegó
καημών σιωπηλών έφθασε
καημών σιωπηλών έφθασε
hasta la espuma.
μέχρι τον αφρό.
μέχρι τον αφρό.
Sabe dios qué angustia
te acompañó
Ποιος να ξέρει
te acompañó
Ποιος να ξέρει
τι αγωνία ήταν σιμά σου
qué dolores viejos
calló tu voz
calló tu voz
ποιούς παλιούς καημούς
φωνή-σιγή
para recostarte
arrullada en el canto
arrullada en el canto
να σε ξαπλώσουν
ρημαγμένη στο άσμα
de las caracolas marinas
των κοχυλιών
la canción que canta
en el fondo oscuro del mar
la caracola.
το τραγούδι που άδει
στο βαθύσκιωτο της θάλασσας
το κοχύλι.
Te vas alfonsina
con tu soledad
Φεύγεις, Αλφονσίνα
με τη μοναξιά σου
¿qué poemas nuevos
fuíste a buscar?
Ποια νέα
ποιήματα πήγες να βρεις?
una voz antigüa
de viento y de sal
αρχαϊκή φωνή
απ’ άνεμο κι
αλάτι
te requiebra el alma
σου χαϊδεύει την ψυχή
y la está
llevando
και την παίρνει μαζί της
y te vas hacia allá
και πορεύεσαι κατά κει
como en sueños dormida,
ωραία κοιμωμένη στα όνειρα
alfonsina vestida de mar.
Αλφονσίνα, ντυμένη τη θάλασσα
Cinco sirenitas
te llevarán
Πέντε μικρές σειρήνες θα σε πάρουν μαζί τους
por caminos de algas
y de coral
μέσα από φύκια και κοραλλάκια
y fosforescentes
caballos marinos
harán
una ronda a tu
lado
και φωσφορίζοντα άτια
θαλασσινά
θα φτιάξουν περίπολο για σέναν
y los habitantes
del agua van a jugar
pronto a tu lado.
κι οι εγκαταβιούντες
του νερού θα παιχνιδίσουν
σιμά σου.
Bájame la lámpara
un poco más
Χαμήλωσε τη λάμπα λίγο ακόμη
déjame que duerma
nodriza, en paz
άσε με μητέρα να κοιμηθώ
σαν μωρό που
θηλάζεις
σαν μωρό από τροφό
y si llama él
no le digas nunca que estoy
κι αν μήνυμα
στείλει κείνος που αγαπώ
μην του πεις
ποτέ πως είμαι εδώ
di que me he ido.
πες πως δεν είμαι
Te vas alfonsina
con tu soledad
Φεύγεις
Αλφονσίνα με τη μοναξιά σου
¿qué poemas nuevos
fueste a buscar?
ποια ποιήματα
νέα πήγες να βρεις
una voz antigüa
de viento y de sal
te requiebra el alma
y la está llevando
y te vas hacia allá
como en sueños dormida,
αρχαϊκή φωνή
απ’ άνεμο κι
αλάτι
σου χαϊδεύει την ψυχή
y la está llevando
και την παίρνει
μαζί της
και πορεύεσαι
κατά κει
ωραία κοιμωμένη στα όνειρα
y te vas hacia allá
alfonsina
vestida de mar
και πορεύεσαι
κατά κει
Αλφονσίνα, ντυμένη τη θάλασσα.
©ΑΡ
Η Αλφονσίνα Στόρνι απηύθυνε αυτό στον ιδανικό της εραστή πριν να πάει να πνιγεί στη θάλασσα στην Αργεντινή
εμείς ζούμε σε άλλη χώρα και εραστές πάνε δεκάδες χρόνια που κάηκε το αρχείο τους, τώρα, σε αρχόμενα γηρατειά οι έγνοιες άλλες-
διότι όπως είπε κάποιος (ίσως του λόου μου?); οι έρωτες δεν θα είναι πια έρωτες, όλα στον χρόνο τους, αλλιώς, και τη μούμια του Τουταγχαμών βρήκανε, πεθαίνουμε την κάθε μέρα αλλά οι άνθρωποι δεν βρεθήκαν κάτω από τον Τουταγχαμώνα, ενδιαμέσως, μας στείλαν στον Παράδεισο του Δάντη, απλοεσπεραντιστί: αργήσατε καμπόσο, αγαπητοί
Η Αλφονσίνα Στόρνι απηύθυνε αυτό στον ιδανικό της εραστή πριν να πάει να πνιγεί στη θάλασσα στην Αργεντινή
εμείς ζούμε σε άλλη χώρα και εραστές πάνε δεκάδες χρόνια που κάηκε το αρχείο τους, τώρα, σε αρχόμενα γηρατειά οι έγνοιες άλλες-
διότι όπως είπε κάποιος (ίσως του λόου μου?); οι έρωτες δεν θα είναι πια έρωτες, όλα στον χρόνο τους, αλλιώς, και τη μούμια του Τουταγχαμών βρήκανε, πεθαίνουμε την κάθε μέρα αλλά οι άνθρωποι δεν βρεθήκαν κάτω από τον Τουταγχαμώνα, ενδιαμέσως, μας στείλαν στον Παράδεισο του Δάντη, απλοεσπεραντιστί: αργήσατε καμπόσο, αγαπητοί
λ