8/2/17

έλα σαν άλλοτε

χθές, χθές, μας άφησε ένας από τους πιο εμπνευσμένους ανθρώπους αυτής της χώρας, αν κάτσει κι αναλογιστεί κανείς τι τραγούδια άφησε πίσω του, ποιές παρακαταθήκες στους νεώτερους, αν δεν είναι ακόμη μισθωτός σκλάβος, ευρίσκεται εντός των πυλών του κλεινού και μπορεί να ξεκλέψει ένα μισάωρο από τον αυτιστικό εαυτό του, ας πάει να πει ένα ευχαριστώ σε φίλε, μας έφτιαξες τα χρόνια. Στον Λουκιανό Κηλαηδόνη, ορθότατα η Άννα Βαγενά τον βάζει εκεί που ανήκει, στο κοινό τους Θέατρο Μεταξουργείου, ορθότατα αποτίει μία κάποια Ελλάδα με τους κατοίκους της φόρο τιμής σ' εκείνο το κοροϊδευτικό βλέμμα, σ' εκείνο το στραβό στόμα, σ' έναν άνθρωπο που γέλαγε με όλους και με όλα κι αντιμετώπιζε όλους κι όλα όσο πιο σοβαρά γίνεται, γειά σου βρε Λουκιανέ με την απίστευτη μελέτη ένθεν και ένθεν για κάθε νότα που κατέθετες, Λουκιανέ της νιότης μας που έλεγε πως θα γινόμασταν άλλοι... από το απλό πιάνο στο  δικάναλο βιμπρόφωνο Nagra της κοινής μας νιότης...
*αίσθηση πως κάποτε η Ιστορία της Μουσικής θα τον βάλει δίπλα-δίπλα με τον Χατζηδάκι, έκανε νότες όλα όσα θα θέλαμε και δεν είχαμε, απετύπωσε πολλά περισσότερα από όσα είμασταν, όλα όσα θα θέλαμε να είμασταν*



τότε που μεθούσαμε με αραιωμένο χυμό πορτοκάλι και κάναμε χάζι το μεγάλο ταλέντο της Άννας Βαγενά

Ματς, καπούτ, αντίο Ντόλλυ


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...