"Χωρίς καμιά αφήγηση να την καταργεί.
Άγνωστη εις τριπλούν.
Απρόσκοπτη από την γνώση.
Την παρέπαρση του ματιού.
Και την κατάχρηση εξουσίας του τοπίου."
Άνεμος
ευπατρίδης έρχεται
Και ιοβόλο
νεύμα.
το είδα στου Θοδωρή: http://teogrigoriadis.blogspot.gr/2017/01/blog-post_25.html
Το "συνάντησέ την το βράδυ" και τα "Ακρυλικά", από το χεράκι της,
αραιώνει η γενιά μας, αραιώνει- πόσες νύχτες δεν συνομιλήσαμε στην Πλατεία για την Ελεωνόρα Κάρριγκτον, γειά χαρά Νατάσα του Ρεθύμνου/
*σήμερα ανακινήθηκε και μία ιστορία από το τότε Σήμα. Στο Σήμα (όπως και στο Ιδεοδρόμιο του Λεωνίδα Χριστάκη) οφείλει η γενιά μου καλή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα ες την αλλοδαπήν, εδώ, στην μικρή μας επαρχία του Ελλαδιστάν. Εκεί πρωτοδημοσιεύθηκαν μελέτες για το Μπάουχαουζ, πρωτοείδαμε έργα της Όπυς Ζούνη με την Oπ Αρτ, τα ανθρωπάκια του Γαΐτη, διαβάσαμε Γκρέγκορι Κόρσο και Νίκο Σπάνια...
Οι ιστορίες των ανθρώπων διασταυρώνονται συνήθως, οι συμπτώσεις δεν είναι ποτέ τυχαίες. Από άλλη χώρα είχαμε διαβάσει για την δίκη. Η πρώτη δίκη με τον Νόμο περί ασέμνων στον Τύπο είχε φέρει στο εδώλιο τον εκδότη και την πάντα φίλη μου Ελένη Βαρίκα, (κόρη του κριτικού λογοτεχνίας στα Νέα Βάσου Βαρίκα) μεταφράστρια ενός βιβλίου "To κόκκινο βιβλιαράκι των μαθητών" το 1975-76. Κινητοποίηση κι αθωώθηκαν.
Μα για το κείμενο του Τάσου Φαληρέα ο Τύπος είχε "ξεσαλώσει".
Οι τότε κατηγορούμενοι είχαν υπέρ τους στο Εφετείο γνωστούς δικαστές, όσο ανοιχτόμυαλος δύναται ο ασκών το λειτούργημα τούτο που λειτουργεί συνήθως μονοκάναλα όπως και οι πλείστοι από τα σώματα ενόπλων δυνάμεων και αστυνομίας.
Κατά θηριώδη συγκυρία οικογενειακώς πως η δική μου σύνδεση με τους τότε εφέτες Ντεγιάννη και Χατζηδάκη (όχι κοντινή συγγένεια με τη Νατάσα αλλά η Κρήτη-Κρήτη και το Ρέθυμνο-Ρέθυμνο, αλλιώς, θα είχε, φυσικά, εξαιρεθεί από την σύνθεση του Δικαστηρίου). Για χρόνια είχαν θητεύσει και υπήρξαν εξέχοντες, καθώς και στην πορεία, στο Εφετείο της μικρής μας πόλης, συνδέθηκαν στενά με τους γονείς μου.στη φωτό των συνηγόρων μπρος αριστερά με τα μαύρα του πάντα γυαλια, ο Γεώργιος Μαγκάκης, άλλος στενά οικογενειακός φίλος. Όταν διάβασα για την υπόθεση, μιλούσα στο τηλέφωνο με τον γεννήτορά μου, νομικό, για το θέμα, δεν του λειτούργησαν ιδιαιτέρως τα πολυκάναλα αντανακλαστικά του και τέθηκε υπέρ πορνογραφίας του κειμένου... "είμαστε και δεν είμαστε παράγωγα των γονιδίων μας, θαρρώ". *
http://www.lifo.gr/articles/ideas_articles/130710
ένα ωραίο κείμενο από το Μητσάκι:
http://www.kathimerini.gr/893230/article/epikairothta/ellada/natasa-xatzidaki-swmatikh-emfylh-stoxastikh
*σήμερα ανακινήθηκε και μία ιστορία από το τότε Σήμα. Στο Σήμα (όπως και στο Ιδεοδρόμιο του Λεωνίδα Χριστάκη) οφείλει η γενιά μου καλή πληροφόρηση για τα τεκταινόμενα ες την αλλοδαπήν, εδώ, στην μικρή μας επαρχία του Ελλαδιστάν. Εκεί πρωτοδημοσιεύθηκαν μελέτες για το Μπάουχαουζ, πρωτοείδαμε έργα της Όπυς Ζούνη με την Oπ Αρτ, τα ανθρωπάκια του Γαΐτη, διαβάσαμε Γκρέγκορι Κόρσο και Νίκο Σπάνια...
Οι ιστορίες των ανθρώπων διασταυρώνονται συνήθως, οι συμπτώσεις δεν είναι ποτέ τυχαίες. Από άλλη χώρα είχαμε διαβάσει για την δίκη. Η πρώτη δίκη με τον Νόμο περί ασέμνων στον Τύπο είχε φέρει στο εδώλιο τον εκδότη και την πάντα φίλη μου Ελένη Βαρίκα, (κόρη του κριτικού λογοτεχνίας στα Νέα Βάσου Βαρίκα) μεταφράστρια ενός βιβλίου "To κόκκινο βιβλιαράκι των μαθητών" το 1975-76. Κινητοποίηση κι αθωώθηκαν.
Μα για το κείμενο του Τάσου Φαληρέα ο Τύπος είχε "ξεσαλώσει".
Οι τότε κατηγορούμενοι είχαν υπέρ τους στο Εφετείο γνωστούς δικαστές, όσο ανοιχτόμυαλος δύναται ο ασκών το λειτούργημα τούτο που λειτουργεί συνήθως μονοκάναλα όπως και οι πλείστοι από τα σώματα ενόπλων δυνάμεων και αστυνομίας.
Κατά θηριώδη συγκυρία οικογενειακώς πως η δική μου σύνδεση με τους τότε εφέτες Ντεγιάννη και Χατζηδάκη (όχι κοντινή συγγένεια με τη Νατάσα αλλά η Κρήτη-Κρήτη και το Ρέθυμνο-Ρέθυμνο, αλλιώς, θα είχε, φυσικά, εξαιρεθεί από την σύνθεση του Δικαστηρίου). Για χρόνια είχαν θητεύσει και υπήρξαν εξέχοντες, καθώς και στην πορεία, στο Εφετείο της μικρής μας πόλης, συνδέθηκαν στενά με τους γονείς μου.στη φωτό των συνηγόρων μπρος αριστερά με τα μαύρα του πάντα γυαλια, ο Γεώργιος Μαγκάκης, άλλος στενά οικογενειακός φίλος. Όταν διάβασα για την υπόθεση, μιλούσα στο τηλέφωνο με τον γεννήτορά μου, νομικό, για το θέμα, δεν του λειτούργησαν ιδιαιτέρως τα πολυκάναλα αντανακλαστικά του και τέθηκε υπέρ πορνογραφίας του κειμένου... "είμαστε και δεν είμαστε παράγωγα των γονιδίων μας, θαρρώ". *
http://www.lifo.gr/articles/ideas_articles/130710
ένα ωραίο κείμενο από το Μητσάκι:
http://www.kathimerini.gr/893230/article/epikairothta/ellada/natasa-xatzidaki-swmatikh-emfylh-stoxastikh
