τι να σας πώ? στιχάκια σκαρώνω με μέλημα το αρχή-μέση και τέλος, όπως μας μάθανε στο σχολείο, προφανώς, σχολικού επιπέδου θα παραμείνουν και άκρως ευτυχώς σε καμία Α-γκαντέμια δεν προτίθεμαι να απευθυνθώ, (διότι πρέπει να απευθυνθείς εσύ ο ίδιος για να σε δούνε, περιμένεις την μέγιστη δόξα από τον καλό σου εκδότη? έχασες, και εν δυνάμει να λάβεις κι ένα βραβειάκι, με χρηματικό αντίκρυσμα τα 3,000€ max. , να τα λέμε κι αυτά, χρειαζόμεθα ρευστόν? εδώ τα καλά βραβεία, (συμβαίνει να έχω συντάξει με τα χεράκια μου, βραβειάκι προς βραβειάκι, τον τελευταίο οδηγό πασών των υποτροφιών, βραβείων κλπ κληροδοτημάτων εν Ελλάδι σήμερον και τα της Α-γκαντέμια γνωρίζω ως η τσέπη μου).
-είναι κι ο καιρός με αλλεργίες είναι κι η μόνιμη αποφυγή για πολλά-πολλά κοινωνίσιμα, καλλίτερα να θυμηθώ κείνη την 4 Γενάρη με τον δίσκο φρέσκο-φρέσκο, σε βινύλιο, ένα armagnac και κάτι επόμενους μήνες μετά τις κλινικές αγκαλιά με την μόνη τότε ΕΡΤ αλλά ωραίες ταινίες, σαν το Αλεξάντερπλατς, καμμιά 100η βιβλιαράκια και σκέτη ησυχία.
Νέος Χρόνος μπήκε, πολύς ο σαματάς, ακόμη δεν περάσαν οι θριαμβικές αυτές ημέρες? μην θορυβούμε πια, ησυχία-
προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, μέρος αυτού του βινυλίου το άσμα-