ένα φθινόπωρο που μάλλον κλαίει

είναι τούτο το φθινόπωρο που άρχισε, μια γελάει, πολλές κλαίει...
Την αναγνώστρια/αναλύτρια, εξαιρετική, τω όντι, δεν έχει τύχει να γνωρίζω ως τώρα,
την Χλόη Κουτσουμπέλη, μια χαρά, την ποίησή της ομοίως, καλοδιάβαστοι οι Ομοτράπεζοι του υπερ~πέραντος...

Εμένα ούτε οι νεκροί μου δεν είναι όπως των άλλων.

(…)

Οι δικοί μου νεκροί κάθονται

μπροστά σ” ένα τεράστιο πληκτρολόγιο

και στέλνουν μηνύματα στο σύμπαν. (…)

http://fractalart.gr/oi-omotrapezoi-tis-allis-gis



Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

-να μην τολμήσει να ξαναρθεί, δεν θα είμαστε εδώ!!!!!




-οι άνθρωποι, sauve qui sauve είναι κι η ζωή μας, μία είναι, ψυχραιμία, ανήκουμε σε κείνους που μας ανήκουν,στην κυριολεξία, μόνο σ' εμάς ανήκουμε και αν, τα υπόλοιπα είναι Έπεα πτερόεντα- (όντας εναντίον της ιδιοκτησίας...)

πριν τρεις βδομάδες η Μαίρη Λύντα ήταν εδώ,έσυρα στην κυριολεξία τον άνθρωπο της ζωής μου και καταλήξαν από μικροφώνου να τραγουδάν αυτό (έχει, ακόμη, παρ' όλα τα χρόνια, καταπληκτική φωνή)... η Μαίρη Λύντα σαφώς 
https://youtu.be/lwoYIS16QxQ
η αναφορά για  την φωνή που αντέχει ακόμη (καθόλου τυχαίο πως υπήρξε prima voce από την χορωδία της  Τερψιχόρης Παπαστεφάνου, ως συνοδός του Νίκου Ξυλούρη)-