http://www.902.gr/eidisi/politismos/107479/parastasi-afieromeni-sto-syntheti-dimitri-lagio-stis-19-septemvri
από το κανάλι της Τζούλιας, στις ωραίες της εικονοποιήσεις, αυτό: (απεχθάνομαι τον Νταλάρα αλλά έχει ωραίο μέταλλο φωνής, αναγνώριση....)
για μέναν, ο Λάγιος είναι η Βαρκαρόλα του πρωτίστως, ένα υπέροχο βαλσάκι:
το τόσο γλυκό Μωβ:
(ο αποχαιρετισμός κάποτε του Μάνου Ελευθερίου):
- "Αλλιώς θα 'πρεπε και αλλιώς θα 'θελα να αποχαιρετίσω τον Δημήτρη Λάγιο. Τώρα μοιάζει σαν να θέλω να τον διώξω μέσα από το σπίτι του. Θα 'θελα να τον αποχαιρετώ φεύγοντας από τη Ζάκυνθο κι εκείνος να μένει στην προκυμαία. Να τον αποχαιρετώ πηγαίνοντας εκείνος προς την Ζάκυνθο και να σκέπτομαι πως σ' όλη τη διαδρομή θα τραυλίζει μια μελωδία ή έναν στίχο. Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Θα γίνει μόνο στη φαντασία μου εκείνο που θέλω και εκείνο που συνεχώς θα αποφεύγω: Να μαθαίνω κάθε μέρα το γκρέμισμα του σώματός του και ποτέ να μην τολμώ να του μιλήσω. Ώσπου το αποφάσισα. Και μου λέει: "Θα το ξεπεράσω! Τον εαυτό σου να προσέχεις!" Τώρα βέβαια μένει ο ήχος του. Που ποτέ δεν μπορεί να αξιολογήσει ένας φίλος. Αυτό διδάσκει η πείρα και αυτό μου υπαγορεύει τούτη η άχαρη ώρα καθώς προσπαθώ να χαράξω ετούτα τα "δυο λόγια", που αλίμονο, δεν αντιπροσωπεύουν, παρά κάτι πιο άτυχο και από τη σκιά μου. Είναι σίγουρο ότι τον παραστέκουν πλέον και οι δυο θεομύρωτοι ποιητές της πατρίδας του. Και τον συνοδεύει πάντα όλη η φιλία των ανθρώπων που τον αγάπησαν"
Μάνος Ελευθερίου -
ένας σπουδαίος μουσικός, ένας υπέροχος τραγουδοποιός κι ένας γλυκύτατος άνθρωπος. δεν ξεχνιέται.
