14/9/16

© AR από επερχόμενη συλλογή...

Στριμώγματα

Στριμώχτηκαν

οι λέξεις πάλι

στις ιδέες

της εποχής:

«χρόνος αδιαμεσολάβητος»

«άχρονη αντίδραση».

Γιαυτό
τσουγκρίζουνε
τα μούτρα μας

                με το έβγα

-κι αντικαθρεπτισμοί
στον απέναντι τοίχο
άσπρο, αν θυμάστε/

του ζώντος χρόνου
αχρόνιστα/

βαρέθηκε
ν’ ακούει τα ρολόγια

μέσα μεριά
έξω μεριά\.

Ξωμάχοι, σας λέω,
ξωμάχοι πια.

Φυσάει κι αεράκι δροσερά.

~~~~~~~~~~~~~~~
Στήθηκα
σε άχτιστους τοίχους
με τα τούβλα στα τσιμέντα
και τον κήπο
ζούγκλα.
Γιαυτό η πόρτα
υποχωρεί
στη σκέψη/
με σαπισμένα ξύλα
πώς να συναλλαγείς;






* αφιερωμένα στον άνθρωπο που είναι πάντα εδώ, τόσα χρόνια πια, αδιαφιλονίκητα
και σ' εκείνα τ' αρμενίσματα σε θάλασσες και καταστρώματα*



Εξ απο{α}ρρήτων

Δύσκολα που κυλάνε
οι σταγόνες…
νερό είναι;
μελάνι;
δάκρυ είπες;
άρρητα
έσταξε ο καιρός
Λείπαμε πάλι,
μην το δεις
όταν σηκωθείς
δεν θα υπάρχουν εξηγήσεις
Δεν δικαιολογούνται πια
                                     οι απουσίες
ούτε τ’ αστραφτερό χαμόγελό σου
καλύπτει κοίτες

Ρέει
κενό
     στις παλάμες
δ ό ντια
χάσκοντα
    χείλη
                                 ψεύτικα/σαθρά στιλβωμένα/

πλάτες
υγρές
δεν
                κλείνουν
                                   τη μπασιά_
μην σηκωθείς,
κάτσε εκεί,
περίμενε,
να ορμήσει το χιόνι/
να καλπάσει το άλογό μου
σε πεδιάδα στεγνή
λευτέρωσέ με,
άσε με,
                               έστω και σε τροτ…

Τι να ‘ναι
ο δρομίσκος
της μνήμης σου/

Τι θες να πω
στ’ ανείπωτα;;;

΄Ασε το χιόνι
να γίνει
υγρό
                                                              πες
              στη Σαπφώ
                                       να σιγήσει

Καμιά σιγαλιά

Στη Μυκάλη
σε κοίταξα πάλι
και είπα:
   
«σκοτώνουν τ’ άλογα
όταν γεράσουν»/  "πόση ομορφιά στο αψεγάδιαστο βάδισμά σου"....

                                                        Στάζουν πια
τα σώματα
πλησμονή.

Εξ απορρήτων
δύσθυμο βλέμμα
                               λοξό
καταμεσής
στον κόσμο.

Έπειτα
έπεσε
το λυκαυγές
των συναναστροφών

έπεσε
και το ρεύμα.

Ισορροπίες τρόμου
στα σκοτάδια μας
όλα/
\θάλλουν.-

2012-2016


γενικό κλόπυ: © AR




Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...