3/7/16

ας μην διαβάσουμε τίποτε...μπάνια ή αναβάσεις ή περίγειες βόλτες..

(δε θα σ'το κάνω πιο λιανά: Γ.Στ.)

αυτή η μάστιγα που έχει  περάσει και στα διαδίκτυα από τις "γκλάμουρους" εποχές του 2000, τότε στις φυλλάδες, τώρα στα διαδίκτυα, να προτείνονται βιβλία για ανάγνωση στην καλοκαιρινή ραστώνη: κάθε πικραμένος που έχει τυπώσει ένα βιβλιαράκι, κάθε δημοσιογραφίσκος που αγωνίζεται να επιβιώσει (σεβαστό, αλλά όχι με αυτά τα μέσα), βγαίνει δημοσίως και προτείνει βιβλία προς ανάγνωσιν καλοκαιρινήν (το αυτό συμβαίνει  και κάθε Δεκέμβρη), δεν είναι ώρα να τελειώνει? Στη χώρα του "είσαι ό,τι δηλώσεις" , όλοι είναι ειδήμονες, ορισμένοι προτείνουν βιβλία (λες κι οι Έλληνες διαβάζουν, και γιατί να διαβάζουν, δηλαδή, συγγνώμην...) Ό,τι είναι να διαβαστεί, θα διαβαστεί, από τους 2.000 αναγνώστες, οι υπόλοιποι, γιατί να ταλαιπωρούνται με πληθώρα πληροφοριών ως  προς τα τωρινά "αριστουργήματα"? Λες και περισσεύουν λεφτά για βιβλία...
Όσοι  θέλουν να πληροφορηθούν, υπάρχει πληθώρα μέσων να το πράξουν, έχουμε γεμίσει "ειδήμονες" σ' αυτή  τη δύσμοιρη χώρα, όπως κι ανθρώπων που κάτι γράφουν και προτείνουν δημοσίως τους φίλους τους (ας το παραδεχθούμε, το είπε κι ο Σαρτζετάκης: "είμεθα έθνος ανάδελφον"!!!!)  Για τούτο, του λόγου μου  μόνο τολμώ πρόταση για θαλασσινές βουτιές ή βόλτες στα βουνά, κάποιοι, πολλοί και πολλές, θα μείνουν σπίτι, ευχόμαστε ανάσες, έστω και διαδικτυακές.
Ο καθένας κάνει "όπως μπορεί" που έλεγε κι ο Νότης  Περγιάλης στην ταινία "Τα κόκκινα φανάρια"









κι επειδή τελευταία (πολύ τελευταία όμως) αρέσουν στο ιστολόγιο τα ποιηματάκια:
 ΕΔΩ, ΠΑΝΤΟΤΕ ΕΔΩ
Εδώ, στον καθαρό τόπο. Η αυγή έσβησε,
ξημέρωσε κιόλας με δίκοπες επιθυμίες.
Απ΄τους αντικατοπτρισμούς ενός τραγουδιού στο όνειρό σου

μένουν μόνο αυτές οι σπίθες από πέτρες στο μέλλον.
Εδώ, και ως το βράδυ. Το ρόδο των σκιών
θα στραφεί στους τοίχους. Το ρόδο των ωρών
θα φυλλορροήσει αθόρυβα. Οι καθαρές πλάκες θα οδηγήσουν
κατά τη βούλησή τους αυτά τα συνεπαρμένα από φως βήματα.
Εδώ, πάντοτε εδώ. Πέτρες πάνω στις πέτρες
έχτισαν τη χώρα που ομολογείται στην ανάμνηση.
Ευθύς μόλις με τον ήχο των απλών καρπών στην πτώση τους
αναζωπυρώνεται ακόμα μέσα σου ο χρόνος που θεραπεύεται.
Υβ Μπονφουά (μετφρ: Χριστόφορος Λιοντάκης)

*Ο Μπονφουά πέθανε χθες ή προχθές αλλά ήταν 800 χρονών, σπολλάτι, από τις δυνατές Γαλλικές πένες-
(καμιά φορά μεταφράζω την Αργεντινή Αλεχάντρα Πισαρνίκ, στις αρχές της  δεκαετίας του 60 διαβίωσε επ' ολίγον ες Παρισίους, γνωρίστηκε με τον Υβ Μπονφουά και του μετέφρασε κάποια ποιήματά του ισπανιστί.).

**Τον Ιούλη του 2011 έτυχε να απαντηθούμε με τον Γιάννη Στίγκα,
στα μάτια μου μέγα outsider στην ποίηση του σήμερα (το άλλο από άλλη θέση, ομοίως για μέναν, είναι η Γλυκερία Μπασδέκη), αίσθηση, ειδήμων δεν υπήρξα ούτε προτίθεμαι... ως outsiders εννοώ εκείνους-ες που ποιούν στοχευμένα ποίηση με εξωποιητικά εργαλεία... 
*ΤΗΣ ΓΛΥΚΕΡΙΑΣ
ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ Β’
άχνιζε το κεφάλι μου
έβγαιναν δικηγόροι
και γιατροί, συνάψεις,γάγγλια
σε φαγοπότι
φύγετε,φύγετε-
έχω τη μάναμου
στην αιμοκάθαρση
έφτυνα,σκόνταφτα,έσερνα
κατάρες,δεν ήμουν
στα καλά μου προφανώς
φύγετε,φύγετε-
έχω να βγάλω δυο
καισαρικές, έχω τρελλό στο σπίτι
-πάρτε δρόμο
τους έπεισα στην τελική-
πήρανε τσάντες,σώβρακα,συμβόλαια,
πήγαν στους δίπλα με το εγκεφαλικό * 
*Σύρε καλέ την άλυσον, 1912, καλλίτερα τα λέει ο Γιώργης: http://www.oanagnostis.gr/i-piisi-tis-glikerias-basdeki
*{ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ Ν’ ΑΝΟΙΓΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΣΕ ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΙΚΡΕΣ (Πλέθρον,1989)*}
-Παρ' όλη τη διαφορά ηλικίας (καμιά δεκαριά χρόνια πάνω η Γλυκερία), η αίσθηση είναι έντονη, και ο Στίγκας δείχνει να έχει ακούσματα από τη δεκαετία του '80 και οι δύο ενώ νοιάζονται για την λεκτική διατύπωση, ο τρόπος γραφής τους αποδεικνύει το άκρως αντίθετο, παρακάμπτουν δηλαδή την έγνοια για την ωραιοποιημένη λεκτική διατύπωση και προτείνουν δικές τους κατασκευές, όλως αυθαιρέτως, με αποτέλεσμα πάντοτε δόκιμο,πάντοτε γοητευτικό, να πού τέμνονται με τον Μπονφουά, άγνωστο αν τους είναι οικείος....
(...) Γιάννης Στίγκας

ΣΧΟΛΙΟ ΠΡΟΣ ΠΑΣΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ:
Ωραία που το διάβασες το ποίημα
με προσοχή και αστική συγκίνηση
έλα λοιπόν να κάνουμε την έξοδο
το Μεσολόγγι είναι δήμος της καρδιάς
  κραδαίνοντας το ωραίο τίποτα
τι με κοιτάς;
το διάβασες το ποίημα
(...)

Είναι φοβερό
να μιλάς για το μαρτύριο της σταγόνας
και να φαντάζονται ένα απλό κλιματιστικό

 

Γιατί η ποίηση
-ψιτ, μεγάλε- 
δεν είναι αιώρα ρεμβασμών
δεν είν' το φτερωτό σου κατοικίδιο
-ψιτ, μεγάλε-
Οταν υποδύεσαι το φεγγάρι
να το υποδύεσαι και στη χάση του 

-δε θα σ' το κάνω πιο λιανά-
Αν το νοείς αυτό 
έχει καλώς 
αλλιώς
Ε ρε Μαγιακόφσκι που σου χρειάζεται


`````````````````````

Αλλά κι απόψε θα περάσω απέναντι
Απόψε - όχι για την ποίηση
-μη φανταστείτε κάτι ηρωικό-
Απλά για να πάρω τσιγάρα


Καλή ξεκούραση, αν είναι εφικτό, παιδιά!!!



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...