Praha
FORNARINA
Ονειρεύτηκα το χέρι
μακρύ-μακρύ και λεπτό
ακουμπισμένο νωχελικά
και κομψά
σ’ έναν γοφό
σμιλεμένο.
Και το χαμόγελό σου
αινιγματικά απόν.
Ζεστός και δροσερός
μαζί
σαν τις ιδέες σου
σαν την ανύψωση
και την καταβαράθρωσή
σου.
Ονειρεύτηκα το σώμα
σου
ευγενικά απιθωμένο
σ’ένα μεγάλο κρεβάτι
με κουρτίνες κι
ουρανό.
Λοξά, δροσερό κι
απαλό
σαν το φέρσιμό σου.
Κι απόν και κλειστό
μακρινό
σαν τον χαρακτήρα
σου.
Σαν Φορναρίνα αρσενική
σε ονειρεύτηκα
να με κοιτάς
και να χαμογελάς
μες στα μάτια μου.
Το άγγιγμά σου
με δρόσισε και με
ζέστανε.
Δεν ήθελα να ξυπνήσω
ούτε για να σε
φιλήσω.
© AR ‘Επεα πτερόεντα?
2009, λάλον
ύδωρ Gutenberg
Σε μια κασσέτα επάνω, Λορένα.