έρωτας είναι το πρόσωπο που εσύ βλέπεις να είναι το μόνο πρόσωπο που μπορείς να δεις, σε ήλιο, φεγγάρι ή βροχή, τα ρέστα, οδοντόκρεμες, με στιχάκια του συρμού, αλλονών ή εμών- καθαρίζοντας τύψεις τ' ουρανού-
Βλέμμα
κοίταγες
μ’ όλα σου τα μάτια
λυτά
donnant-donnant/
το χέρι μπλόκαρε,
τα ατυχήματα \βλέπεις/
δεν είχα
λύσεις/
άσπρο στο άσπρο
κι όλα τα μαύρα
κοκκινήσαν
τους καιρούς-
~σκούρο, να μην ξεχνιόμαστε ~
Μάιος 2014
(ενδιαμέσως,
πέρασε από ΝΕΛΕ ως πλήρη αναμόρφωση στις φυλακές Κορυδαλλού)
Προσωπογραφώντας
τοπία της μνήμης
χαράζοντας
χώρους
αντήλιους
στην
ανάμνηση.
χαριζόμαστε
σε κακούς
ανέμους/σαν Buenos Aires...
ανταριάζουμε
το μαύρο
της νύχτας
ουρλιάζοντας
στα όρνια
περιτριγυρίζουμε
τις αντοχές
με
χαμόγελα
παρελθούσης
εσοδείας
ορμάμε
μπρος
με
φρενίτιδα
παγώνει η
εικόνα
σε delete-
(μπλόκαρε
το πλήκτρο-
Θεός).
για τα στιχάκια:© ΑΡ
-προδημοσιεύσεις-
-προδημοσιεύσεις-