έρωτας είναι να παίρνεις τον άλλον αγκαλιά, κι εκείνος να μην θέλει να πάει πουθενά αλλού-
έρωτας είναι το πρόσωπο που εσύ βλέπεις να είναι το μόνο πρόσωπο που μπορείς να δεις, σε ήλιο, φεγγάρι ή βροχή, τα ρέστα, οδοντόκρεμες, με στιχάκια του συρμού, αλλονών ή εμών- καθαρίζοντας τύψεις τ' ουρανού-

Βλέμμα

κοίταγες

μ’ όλα σου τα μάτια

λυτά

donnant-donnant/

το χέρι μπλόκαρε,

τα ατυχήματα \βλέπεις/

δεν είχα

λύσεις/

άσπρο στο άσπρο

κι όλα τα μαύρα

κοκκινήσαν

τους καιρούς-

~σκούρο, να μην ξεχνιόμαστε ~

Μάιος 2014

(ενδιαμέσως, πέρασε από ΝΕΛΕ ως πλήρη αναμόρφωση στις φυλακές Κορυδαλλού)

Προσωπογραφώντας

τοπία της μνήμης

χαράζοντας

χώρους αντήλιους

στην ανάμνηση.

χαριζόμαστε

σε κακούς ανέμους/σαν  Buenos Aires...

ανταριάζουμε το μαύρο

                                      της νύχτας

ουρλιάζοντας στα όρνια

περιτριγυρίζουμε

τις αντοχές

 με χαμόγελα

παρελθούσης εσοδείας

ορμάμε μπρος

με φρενίτιδα

παγώνει η εικόνα

                      σε delete-

(μπλόκαρε το πλήκτρο-

                                 Θεός). 

για τα στιχάκια:© ΑΡ
-προδημοσιεύσεις-