μια περιδιάβαση ανάμεσα στις τρεις του χώρες, Ουρουγουάη-Αργεντινή-Βραζιλία,
αναζήτηση της ταυτότητας και της ψυχής της καθεμιάς απ' αυτές, με έμφαση στη δική του, την Ουρουγουάη.
Εικόνες από τα ποταμίσια σύνορα Ουρουγουάης-Αργεντινής, του Ρίο δε λα Πλάτα. Εικόνες σαν αλλοτινές με κάρα μες στο Μοντεβιδέο, αναφορά στις παραγκουπόλεις -cantedriles ή cantes επί το συντομότερον. Φημολογείται πως η λέξη είναι ευφημισμός από την πολυτελή συνοικία Cantedril στο ακριβότερο θέρετρο της χώρας Punta del Este στον Ατλαντικό. Ο Γκαλεάνο αναφέρει στο βίντεο πως σήμερα υπάρχουν περίπου 400 καντεδρίλες. παρ' όλες τις προσπάθειες και του προηγούμενου αριστερού προέδρου, του "άγιου" αυτού ανθρώπου Χοσέ Μουχίκα και του σημερινού Ταμπαρέ Βάσκες, που τον διαδέχθηκε πέρυσι από το ίδιο αριστερό κόμμα του Ευρέος Μετώπου, για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του λαού. Μιλάμε για μία μικρή χώρα ούτε 4 εκατομμυρίων κατοίκων που θεωρείται ως τις μέρες μας η "Ελβετία" της Λατινικής Αμερικής...
Στο βίντεο ο Γκαλεάνο αναφέρεται στον έναν από τους δύο μεγάλους συγγραφείς της χώρας του, τον Χουάν Κάρλος Ονέττι (ο άλλος είναι ο Μάριο Μπενεντέττι)- χώρα υποδοχής πολλών μεταναστών, όπως και η Αργεντινή και η Βραζιλία (τα ονόματα είναι χαρακτηριστικά, εδώ, Ιταλικά).
Τους Ουρουγουανούς χαρακτηρίζει ως "αναρχικούς-συντηρητικούς"!!
Μέγα μέρος στο βίντεο αφιερώνεται στην ανάλυση της λατρείας του ποδοσφαίρου και στις τρεις χώρες.
Ο συγγραφέας του "ευαγγελίου" για τη Λατινική Αμερική, "Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής" από το 1971 και του "Ένας κόσμος άνω-κάτω"(ακριβής τίτλος: 'τα πάνω-κάτω: το σχολειό του κόσμου ανάποδα") του 2005, αυτός ο επιδραστικότατος δημοσιογράφος που πέρασε σχεδόν όλη του την ενήλικη ζωή ανατέμνοντας οικονομικά, πολιτικο-κοινωνικά και πολιτισμικά την ήπειρό του, μας λείπει, έναν χρόνο ακριβώς. Τώρα πια λέμε, μόνο 74 χρονών, τον νίκησε ο καρκίνος μετά από σκιαμαχίες 8 χρόνων.Αυτός ο "πρακτικός" πολυ-επιστήμονας, φιλόσοφος της εποχής μας, που ήξερε να διατυπώνει τις έννοιές του απλά για να τις καταλαβαίνουν καλά ακόμη και οι ιθαγενείς με τα φτωχότατα ισπανικά τους, το μειλίχιο ύφος και το καθάριο γαλάζιο βλέμμα, πέθανε πέρυσι, στις 13 τ' Απρίλη.
http://info-war.gr/%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BA/
-το β' βίντεο τιτλοφορείται: "ο φόβος κυβερνά".
Τρεις φορές, τρεις φορές, στο τσακ να τον γνωρίσω. Δεν έγινε ποτέ. Ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους για τους οποίους θα μπορούσα να ισχυριστώ πως τρέφω άπειρο θαυμασμό.
Κυρίως, διότι έκανε αυτό που ονομάζεται "κοινωνιολογία της καθημερινής ζωής". Έχουμε κι εμείς έναν κοινωνιολόγο που ασχολείται με αυτόν τον κλάδο της κοινωνιολογίας, ο οποίος έχει παγιωθεί τα πολύ τελευταία χρόνια ως κλάδος των ανθρωπιστικών σπουδών, τον καθηγητή στο ΕΚΠΑ Βασίλη Καραποστόλη.Και κάποιους-ες νεώτερους-ες.
Δεν είναι όμως ο δον Εδουάρδο. Μας μείναν τα βιβλία του και οι τόσες δημόσιες παρεμβάσεις του.
Ο Ντανιέλ Βιλιέττι, ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδοποιούς της Ουρουγουάης, μαζί με τον Αλφρέδο Σιταρόσα και το ντουέτο Λος Ολιμαρένιος. Ο Βιλιέττι είναι ο τραγουδοποιός διαμαρτυρίας, όλοι, έρχονται από τις αρχές της δεκαετίας του '60, τραγουδάνε ως τις μέρες μας.
"Αυτή η γης είναι δικιά μας κι όχι εκεινού που έχει τα περισσότερα, του Πέτρου και της Μαρίας, του Χουάν και του Χοσέ"-
