σύνολη...

εκείνος ο Απρίλης...
(Δεν είναι λίγο να είσαι απλώς μετέφηβη, σε παρθενικό ταξίδι -από τότε υπήρξαν τόσες οι επιστροφές ως φέτος- να κοιτάζεις με κάτι μάτια να!!! και να σκάει μπρος τους μία ωραιότατη επανάσταση και να μην  έχεις ούτε φωτογραφική μηχανή για αποθανάτιση ενός ενσταντανέ!!, να βλέπεις τον Οτέλου ντε Καρβάλιου να παρελαύνει τροπαιοφόρος πάνω στο τανκ και να διαισθάνεσαι απλώς πως βρίσκεσαι εκεί όπου γράφεται Ιστορία). Δεν είναι λίγο.
41 χρόνια μετά, αποτιμήσεις..
Και για περασμένους Απριλο-μάηδες.
Απολογισμοί.

Απρίλης του 2015 Φούγκα...

  

σπασμένες πόρτες

τρύπια παράθυρα

σαν τζάμια

που κρέμονται

καταντήσαμε/ ανησυχεί

το δάπεδο

κλωτσηδόν οι δίοδοι

\χώρεσα από τη χαραμάδα

εσύ?

κοίταγα το τσιμέντο

-κομμάτια

υπό μάλης

τι ξύλα κι αυτά/

της υποχώρησης,

-της αναχώρησης είπες?

τα σάλτα είναι

για  πόδια γερά

αντέχεις εκπνοή;

ένας κήπος ζωή

αιχμηρή

αγριοτριανταφυλλιές στο μάτι

έρχεται και Μάης

-άντε να ξανανθίσουμε

σε στόματα-πέταλα

/χώρεσες?

April of 2015

broken doors

perforated  windows

we came down to be

like windowpanes/ worried is the floor

kicking and screaming into the passages

I fit through the crack

did you?

I was staring at the cement

-pieces

under the armpit

some boards, those/

of yielding

of leaving, you said?

say it again\

leaps are

for strong legs

can you manage exhaling?

life is a garden

spiky

wild rosebushes prick the eye

and May is coming too

In mouths-petals

have you fit?

 απόδοση © Έφη Τσιρώνη-

Τραγούδια του Μαγιού

(Cantigas do Maio)- Zeca Afonso 1971*

Eu fui ver a minha amada
Lá p'rós baixos dum jardim
Dei-lhe uma rosa encarnada
Para se lembrar de mim

Πήγα να δω την αγαπημένη μου

κει κάτω στις κατωφερειές του  κήπου

της έδωσα ένα τριαντάφυλλο κατακόκκινο

για να με θυμάται.

Vieram cedo
Mortos de cansaço
Adeus amigos
Não voltamos cá
O mar é tão grande
E o mundo é tão largo
Maria Bonita
Onde vamos morar

'Ηρθαν νωρίς

πεθαμένοι από την κούραση

Γειά σας φίλοι μας

Δεν ξαναγυρίζουμε εδώ

Η θάλασσα τόσο πλατιά

Κι ο κόσμος τόσο μεγάλος

Όμορφή  μου Μαρία,

Πού θα μείνουμε μεις.                                                                                        


Canta a Marujada
- O mar que eu vi
Não é como o de lá
E a roda do leme
E a proa molhada
Maria Bonita
Onde vamos parar

Nem uma nuvem
Sobre a maré cheia
O sete-estrelo
Sabe bem onde ir
E a velha teimava
E a velha dizia
Maria Bonita
Onde vamos cair

À beira de àgua
Me criei um dia
- Remos e velas
Lá deixei a arder

Ao sol e ao vento
Na areia da praia
Maria Bonita
Onde vamos viver

Ganho a camisa
Tenho uma fortuna
Em terra alheia
Sei onde ficar
Eu sou como o vento
Que foi e não veio
Maria Bonita
Onde vamos morar

Sino de bronze
Lá na minha aldeia
Toca por mim
Que estou para abalar
E a fala da velha
Da velha matreira
Maria Bonita
Onde vamos penar

Vinham de longe
Todos o sabiam
Não se importavam
Quem os vinha ver
E a velha teimava
E a velha dizia
Maria Bonita
Onde vamos morrer

Ήρθαν από μακριά

Όλοι το ξέρανε

Δεν τους ένοιαζε
ποιός ερχόταν να τους δει

κι η γριά επέμενε

κι η γριά έλεγε

Όμορφή  μου Μαρία
πού θα πάμε να πεθάνουμε.

οι αποδόσεις σε ένθετα αποσπάσματα: ©ΑΡ

* (Το τραγούδι του ξεριζωμού-πρόσφυγες)

Με τη φωνή του Ζέκα, στίχοι και μουσική, φυσικά δικά του

Το τραγούδι με το οποίο ξεκίνησε η Επανάσταση των Γαρυφάλων, 25 τ' Απρίλη, 1974, στους Restauradores, "Γκράντολα, πόλη σκοτεινή, γη της αδελφοσύνης, ο λαός κυβερνά, στα σπλάχνα σου, ω! πόλη".

Ο Ζεca: Zeca_Afonso

*ΥΠΑΡΧΕΙ

Υπάρχει πάντα μια σκέψη

να είσαι λεύτερος

(...)

υπάρχει πάντα μια γεύση θανάτου

που εξουδετερώνει τον έρωτα.

*Μπίλη Βέμη (3 και μισό χρόνια..)

Συλλογή: "Η σκουριά του Μεγαλέξαντρου"

εκδόσεις Εγνατία/σειρά ΤΡΑΜ/Λογοτεχνία 

1978-

"αν πεθάνω, το τραγούδι θα γίνει πραγματικότητα/αν πεθάνω, οι ελπίδες θα γίνουν πραγματικότητα"...
Ο Καταλανός Ράιμον σε ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του-