3/4/16

αθωώνοντας

αθωωμένοι εμείς  "Υγραίνουν τις μοναδικές λέξεις Για τις οποίες αξίζει να ζούμε.".(....)

σύνολο σχόλιο-

Άρη, πήγαινε, καλέ μου σπίτι σου να γράφεις ήρεμος τις μελέτες σου, δεν είσαι εσύ για όλα τούτα τα πολιτικάντικα, από τις Αριστείες στους Φάμπριδες και τις εκτινασσόμενες γάτες,-επιλεκτικά από αντιπολιτευόμενους διαύλους της συμφοράς- τις αντιδράσεις όλων μας και το σε υπόκλιση ήθος των ανθρώπων του πολιτισμού που αντέδρασαν, επιτέλους υγιώς και με την μέγιστη αξιοπρέπεια, σε προκλήσεις, αθέλητες, ενδεχομένως, πλην εξόφθαλμες προκλήσεις. Τον Φαμπρ μετακάλεσε η κα Κοσκινά στην και απέστειλε ο καλός κύριος Φάμπρ την παραίτησή του, κάνοντας και πάλι κουρελάκι τον Άρη Μπαλτά,-μιά χαρά τεχνοκριτκός είναι η κυρία Κοσκινά, ας μην αναζητούμε εις μάτην την κυρία Ντόρα Ηλιοπούλου Ρογκάν- το γιατί "ξήλωσαν" την υπεράξια κα Άννα Καφέτση από το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στου Φιξ,ψυχή του, που το έστησε εκ του μηδενός από γιαπί, ας ρωτήσουμε κάτι Δούρους,μούρους, μπούρους κλπ συμφέρματα που ονοματίζονται Συριζαίαι και νομίσαν πως το "παίζειν εστί φιλοσοφείν", ποιό άλλο σχόλιο πια? εκτός από την συνήθη πλέον αισχύνη για τα τεκταινόμενα οίκοι?

http://dimartblog.com/2016/04/02/artists-vs-fabre/

Επί του προκειμένου, συντασσόμεθα -εν μέρει- με τον φίλο Μάνο Στεφανίδη

http://manosstefanidis.blogspot.gr/

{περιττεύει να αναφερθεί πως ο Δήμος Λυγουριού στο χωριό μου, με την απόφασή του της 1ης Απριλίου 2016  περίμενε την παράσταση του κ. Φάμπρ στην Επίδαυρο με το "ντουφέκι" παρά πόδα, δύσκολες οι αγκυλώσεις, δύσκολη η μεταχείριση του "πολιτισμού"... δυσκολότατο το "κακομαθημένο" χωριό μου (εδώ και χρόνια μας κόψαν την παρακολούθηση της γενικής πρόβας δωρεάν κι οι Λυγουριώτες που τα "έχουν δώσει όλα" για την πάρτη τους και πάντοτε για την τζέπη τους ως είθισται... ως δήθεν" συν-διοργανωτές" του Φεστιβάλ Αθηνών στην Επίδαυρο από τότε που γεννήθηκε του λόγου μου σ' εκείνον τον τόπο) στα "της Επιδαύρου κάγκελα", ωρύονται... (ο λαϊκισμός στο γνωστό του απόγειο....ας τελειώνουμε πια τις αναλύσεις μας για το πόσο μεγάλη τρύπα στο θυμικό των νεοελλήνων άφησε το Πανελλήνιο Σοκ}.
Στο συνθετότατο πλέγμα αναστροφών της χώρας όπου κάτι Τόμσεν μας "την έχουν στημένη", δηλαδή στην Ανγκελα, ποιός αγνοεί πως ο εν λόγω κύριος δεν είναι φερέφωνο του Σόιμπλε? με το προσφυγικό να ζεματάει, με εμάς κεράκια Πασχαλιάτικα, τα ρέστα απλών παραλήψεων χωρίς την ολίγιστη πρόθεση, γνωστό, αποδεκτό και τέλος εγγραφής, παρανυχίδες, αφαιρέθηκαν, πάμε παραπέρα με θετική θωριά. Ο Απρίλης κι ο Μάης είναι μήνες γάμων, θα παρασταθούμε.

αλεχάντρα πισαρνίκ:

Περιμένοντας το σκοτάδι
Στην Κλάρα Σίλβα
Από τη συλλογή «Η τελευταία αθωότητα», 1956

Αυτή η στιγμή που δεν ξεχνιέται
Τόσο κενή που την έχουν επιστρέψει οι σκιές
Τόσο κενή που την έχουν απορρίψει τα ρολόγια
Τούτη η φτωχή στιγμή υιοθετημένη από την τρυφερότητά μου
Γυμνή- γυμνή από αίμα φτερούγας
Δίχως μάτια για να θυμάται αγωνίες τού άλλοτε
Δίχως χείλη για να συλλέξει τον χυμό των βιαιοτήτων
χαμένων στο τραγούδι των παγωμένων καμπαναριών.
Προστάτεψέ την τυφλό κορίτσι της καρδιάς
Ρίχ’ της τα μαλλιά σου κοκκαλωμένα  απ’ τη φωτιά
Αγκάλιασέ την μικρό άγαλμα τρόμου.
Δείχ΄της τον κόσμο που σπαρταράει στα πόδια σου
Στα πόδια σου όπου πεθαίνουν τα χελιδόνια
Τρέμοντας από φόβο για το μέλλον
Πες της πως οι αναστεναγμοί της θάλασσας
Υγραίνουν τις μοναδικές λέξεις
Για τις οποίες αξίζει να ζούμε.

Αλλ’ αυτή η ιδρωμένη στιγμή τού τίποτα
Ανακούρκουδα στη σπηλιά του πεπρωμένου
Δίχως χέρια για να πει ποτέ
Δίχως χέρια για να χαρίσει πεταλούδες
Στα πεθαμένα παιδιά.
---------
La última inocencia 1956

γι' αυτή την απόδοση -δημοσιευμένη, εξάλλου- ©ΑΡ




Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...