καθρέφτες...

 Στα  τσακίσματα

του ραγισμένου καθρέφτη

η χλωμή σου κόμη

ανηλεής

στο αγκάλιασμα

με τις ρωγμές.

Χώνω το δάχτυλο

-μισό-

στα έγκατα

της ραγισματιάς

κρανίου τόπο αγγίζω 

ολοστρόγγυλους βοστρύχους

τη στιγμή της αποχώρησης/

εν  συνθλιβείσα συντριβή\

αποσύρω το δάχτυλό μου,

κλειδώνω το βλέμμα εκτός

χαλαρώνω την τανάλια

να μην κατηγορηθώ

ότι συγκρατώ

με αγκράφα

τα θέλω- 

Λύνω τη ζώνη

ν' αφεθούν ελεύθερες

οι δυσπνοιακές ανάσες\

μην πεις

ότι δεν διευκόλυνα τη φυγή.

? εκείνα τα λυγισμένα δάχτυλα

/τι να τα κάνω, μου λες?

σύντομα στο χαρτί© ΑΡ

2012