λαγήνια

ευχαριστώ την Έφη, απόδοση στα αγγλικά © Έφη Τσιρώνη

Φούγκες…

Σε λαγήνια

βαθύγαια

να παυθούν

φωσφορίζοντα μάτια

στο χάος του νου.

Νερό σκοτεινό

στραγγαλίζει

χαμόγελα

στη στροφή

                        του συρμού.

Όσες οι προσπάθειες

γι’ ανάσυρση

τόσα τα βουλιάγματα

                            του εαυτού.

Φως αναρριχάται

στην πέρα μεριά

                      του βουνού.

Ο δρόμος τελείωσε.

Οι οδοιπόροι

νεκροί

από καιρού.

 In deep-laid

amphorae

to be ceased

phosphorous eyes

in the chaos of the mind.

Dark water

Is strangling

Smiles

On the bend

Of the flux.

As many as the toils

for retrieval

such the sinkings

of  self.

Light is ascending

On the mound’s

furthermost shelf.

The road has come to an end.

The wayfarers

Are time’s long since dead.  

Μάρτιος 2016
-στην απέλπιδα πορεία-