26/2/16

cayendo verticalmente...

 τι φλεβάρης τι ιούνης....



chimalistac, D.F. méxico + γιασεμί

Amarcord

Ο κήπος, θυμάμαι,
ήταν θαλερός,
άλλα βλέπαν τα μάτια μου
κι άλλα το σκοτάδι.
Ο δρόμος, θυμάμαι,
ήταν σκοτεινός,
άλλα λέγαν τα χείλη σου
κι άλλα η ματιά σου.
Ο τόπος, θυμάμαι,
ήταν ζοφερός
όταν  είπες:
εμείς οι δυο μέλλον δεν έχουμε,
πνίγοντας το παρόν.
Εμείς, θυμάμαι,
πέσαμε μαραμένοι,
όταν τελειωτικά
μου φίλησες το χέρι.

Ιούνης 2011

©ΑΡ -περιλαμβάνεται- 




Η φωνή και η ψυχή των φολκλορίστας υπήρξε η Αμπάρο Οτσόα, έναν Φλεβάρη του 1994 πέθανε
https://es.wikipedia.org/wiki/Amparo_Ochoa


* της Ελένης, που κάθε φορά που γύριζε από το Μεξικό με ένα ολοκαίνουργιο πελώριο σομπρέρο (μόνο κείνη τα φορούσε, ακόμη και διδάσκοντας) έλεγε: "μεξικάνικα πράγματα, μεξικάνικα πράγματα, παιδί μου" κι εμείς σταυροκοπιόμασταν.  Η Ελένη +1997, Απρίλης 7.
Τόσες επέτειοι, τόσοι θανάτοι κι εμείς νεκροζώντανοι στο Zócalo, στο Sanborn's για κακάο (άλλοι το λένε σοκολάτα)- *

Κάποιος κλείνει έτη, τα θέλει ολόλευκα τα μαλλιά, ας μην του το χαλάσουμε, Χρόνια Πολλά-






Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...