chimalistac, D.F. méxico + γιασεμί
Amarcord
Ο
κήπος, θυμάμαι,
ήταν
θαλερός,
άλλα
βλέπαν τα μάτια μου
κι
άλλα το σκοτάδι.
Ο
δρόμος, θυμάμαι,
ήταν
σκοτεινός,
άλλα
λέγαν τα χείλη σου
κι
άλλα η ματιά σου.
Ο
τόπος, θυμάμαι,
ήταν
ζοφερός
όταν είπες:
εμείς οι δυο μέλλον δεν έχουμε,
εμείς οι δυο μέλλον δεν έχουμε,
πνίγοντας
το παρόν.
Εμείς,
θυμάμαι,
πέσαμε
μαραμένοι,
όταν
τελειωτικά
μου
φίλησες το χέρι.
Ιούνης
2011
©ΑΡ -περιλαμβάνεται-
Η φωνή και η ψυχή των φολκλορίστας υπήρξε η Αμπάρο Οτσόα, έναν Φλεβάρη του 1994 πέθανε
https://es.wikipedia.org/wiki/Amparo_Ochoa
https://es.wikipedia.org/wiki/Amparo_Ochoa
* της Ελένης, που κάθε φορά που γύριζε από το Μεξικό με ένα ολοκαίνουργιο πελώριο σομπρέρο (μόνο κείνη τα φορούσε, ακόμη και διδάσκοντας) έλεγε: "μεξικάνικα πράγματα, μεξικάνικα πράγματα, παιδί μου" κι εμείς σταυροκοπιόμασταν. Η Ελένη +1997, Απρίλης 7.
Τόσες επέτειοι, τόσοι θανάτοι κι εμείς νεκροζώντανοι στο Zócalo, στο Sanborn's για κακάο (άλλοι το λένε σοκολάτα)- *
Κάποιος κλείνει έτη, τα θέλει ολόλευκα τα μαλλιά, ας μην του το χαλάσουμε, Χρόνια Πολλά-