21/2/16

Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ (03) - ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ



Όχι πως μας άρεσαν τότε τα αφημένα στην τύχη τους κτήρια, καταρρέοντα πολλά από αυτά. Αλλά η πόλη είχε ακόμη το ύφος και το άρωμα της δικής μας πόλης.
Σήμερα, δεν μας αναγνωρίζουμε πια ανάμεσα στα φτιαγμένα και ωραία βαμμένα κτήρια, με την απίστευτη πολυκοσμία επισκεπτών και τον συρφετό από μαγαζιά που πουλάνε (και δυστυχώς πουλάνε καλά) παντός είδους άχρηστα πράγματα, από βιολογικά -δήθεν-προϊόντα ως χειροποίητα σάνδαλα, από τον Μεγάλο Δρόμο πνιγμένον στα "κομπολογάδικα" και τα παγωτά.
Δεν θα κουραστούμε να υποστηρίζουμε πως τ' Ανάπλι είναι πια τρανό παράδειγμα προς αποφυγήν ανάπτυξης ενός χείριστης ποιότητας τουρισμού.
Σε παλιούς του κατοίκους σαν κι εμάς, ίδια η εκτίμηση: "να μας έλειπε", και δεν είμαστε ούτε οπισθοδρομικοί ούτε γκρινιάρηδες, αλλά η σημερινή πόλη είναι πλέον αβίωτη για τους κατοίκους της.
Σε αυτό το σημερινό πλαίσιο, το Πελοποννησιακό Ίδρυμα της κυρίας Νανάς Παπαντωνίου αναζητεί εναγωνίως πόρους για να επιβιώσει, η ίδια είναι προχωρημένης ηλικίας πλέον και το εγγύς μέλλον ενός Μουσείου που λειτούργησε για 35 χρόνια με "ανοιχτές" δομές, παρήγαγε αξιοσημείωτο έργο, αναγνωρισμένο διεθνώς, διαγράφεται μάλλον ζοφερό. Μόνο θλίψη προξενεί η προοπτική αυτή...

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...