Kάποτε
Κάποτε
τα όνειρα θα είναι άλλα
ειρηνικά, μαλακωμένα
απ΄τον ορίζοντα.
Ίσως
ν’ ανέβω το βουνό
με τον γυλιό μου ελαφρύ
ν’ ακούσω
το τρίξιμο
απ’ το πορτάκι
του χειμαδιού
που φυλάει
τα μυστικά μας/
χαμηλό βουνό
ίσαμε την όρασή μου.
Κάποτε,
ίσως να μην έρχεσαι πια
{εφιάλτης, μαύρος, άσπρος, γκρι και θλιβερός/
ευτυχώς,
όνειρα αλλού/}
να κάνεις
τις κουρτίνες να θροϊζουν.
Το πνίξιμο
στην Ιζαντόρα να το ρίξουμε/
Κάποτε,
ίσως μπορέσω
ν’ ανέβω χωρίς γυλιό
τ’ άπατα μονοπάτια
του νου.