30/1/16

ερανιζόμενοι...

as times goes by...


Άρης Αλεξάνδρου

ΘΑ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ

Όσο ψηλά κι αν ανεβείς εδώ θα περιμένεις.
Θα σκοντάφτεις και θα πέφτεις εδώ μες στα χαλάσματα
χαράζοντας γραμμές
εδώ θα επιμένεις δίχως βία
χωρίς ποτέ να καταφύγεις στη βολική απόγνωση
ποτέ στην περιφρόνηση
κι ας έχουν σήμερα τη δύναμη εκείνοι που οικοδομούνε ερημώσεις
κι ας βλέπεις φάλαγγες ανθρώπων να τραβάν συντεταγμένοι
για το ξυλουργείο
να δέχονται περήφανοι
την εκτόρνευσή τους
και να τοποθετούνται στα αυστηρά τετράγωνα
σαν πιόνια.
Εσύ θα επιμένεις σαν να μετράς το χρόνο με τις σειρές
των πετρωμάτων
σάμπως νάσουν σίγουρος πως θαρθεί μια μέρα
όπου οι χωροφύλακες κι οι επαγρυπνητές θα βγάλουν τις στολές
τους.
Εδώ μες στα χαλάσματα που τα σπείραν άλας
θέλεις δε θέλεις θα βαδίζεις
υπολογίζοντας την κλίση που θάχουν τα επίπεδα
θα επιμένεις πριονίζοντας τις πέτρες μοναχός σου
θέλεις δε θέλεις πρέπει ν' αποχτήσεις έναν δικό σου χώρο.





ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ

Όπως αργεί τ' ατσάλι να γίνει κοφτερό και χρήσιμο μαχαίρι
έτσι αργούν κ' οι λέξεις ν' ακονιστούν σε λόγο.
Στο μεταξύ

όσο δουλεύεις στον τροχό
πρόσεχε μην παρασυρθείς
μην ξιππαστείς
απ' τη λαμπρή αλληλουχία των σπινθήρων.
Σκοπός σου εσένα το μαχαίρι.
-          ποιήματα (1941-1974)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ -ΑΘΗΝΑ 1981


ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ  1958, από Ποιήματα Τ.Δ’ (1938-1971) εκδ. Κέδρος
"Συχνά ξεγελιόμαστε μόνοι μας, κάθε παραίτηση:
ένα καινούργιο, κρυφό καταφύγιο, κ' η θελημένη μοναξιά μας:
μια καθαρή αναμονή, ένα στοίχημα όπου παίζεις
όλη τη ζωή σου δίχως μάρτυρες, κ' είσαι ο μόνος εσύ που θα πληρώσεις
ή με την άρνησή σου ή και με την ταπείνωση
να επιστρέψεις σ' αυτά που εγκατέλειψες (για να τα δοκιμάσεις 
τάχα)
κι αυτά μήτε σε ζήτησαν μήτε σε περίμεναν μήτε σε θυμήθηκαν
μήτε καν ένιωσαν πως λείπεις, κ' έτσι
έμεινε ολόκληρη η δοκιμασία δική σου, μονάχα δική σου."
-απόσπασμα-


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...