21/1/16

Και μεις δεν ζήσαμε καλύτερα

Τέλεια συνεχίζει αυτός ο μήνας του ωραίου νέου μας χρόνου.
τώρα θα πούμε αντίο και στη Μαρία...τη φίλη, την ποιήτρια, τη Μαρία, απλώς.





Μαρία Κυρτζάκη, Εθισμός

[Από την ενότητα Ανίχνευση (1968 - 1971)]

Τσουβαλιάζεις την τύψη σου
Να τη ρίξεις στη θάλασσα
Να την πάρει το κύμα.
Τακτοποιείς τα χαρτιά στους φακέλους
Το γραφείο     Το δωμάτιο
Στον σκουπιδοτενεκέ τ’ αποτσίγαρα
Ησυχάζεις.
Στη γωνία δεν σε ενοχλούν τώρα οι τύποι
Τους συνήθισες
Ανταλλάζεις την καλημέρα τους
Ίσως και κανένα τσιγάρο.

Μόνο που δεν έζησαν όλοι καλά
Και μεις δεν ζήσαμε καλύτερα

Από τη συλλογή Οι λέξεις (1973)
http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,11778.0.html της φίλης Βίκυς Παπαπροδρόμου

(Αξίζει ωστόσο να προσεχτεί το πώς συνέδεσε στην ποίησή της το υπαρξιακό, το έμφυλο και το πολιτικό τραύμα.) απόσπασμα από το τωρινό σημείωμα της Κατερίνας Σχινά: http://www.oanagnostis.gr/to-skotino-mellon-tis-marias-kirtzaki

Ο Δημούλιος λόγος, πάντα “a little peculiar”: http://www.poema.gr/dokimio.php?id=26&pid=13

* για θάνατο, μιλούν οι ζωντανοί... *



Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...