αναπαραγωγή στο μπλογκ της Χριστίνας Λιναρδάκη http://stigmalogou.blogspot.gr/2015/07/blog-post_29.html
*Γιατί δεν με ενδιαφέρει
να συγκαταριθμηθώ (στην καλύτερη περίπτωση) με άλλους εξήντα συγχρόνους μου σε
υποσελίδιο σημείωση πολύτομης ιστορίας της ποίησης.
*Ο λόγος της ποίησης υστερεί σήμερα συγκριτικά με άλλους λόγους, τον
λόγο της μυθιστοριογραφίας, της ιστοριογραφίας, της βιογραφίας, του δοκιμίου,
της κριτικής ανάλυσης, και ιδιαίτερα στη σημερινή Ελλάδα είναι λόγος αναιμικός,
εσωστρεφής, μαραζιάρης, βαρετός (…).
-με την δεύτερη επωδό δεν θα συμφωνήσω εν μέρει και ίσως εν όλω: καλή σύγχρονη μυθιστοριογραφία δεν διαθέτουμε, αντιθέτως, αφθονεί η αμφίβολης ποιότητος που βρίθει από επαναληπτική φλυαρία και θεματολογία καθηλωμένη σε πολλές δεκαετίες πίσω, καλή δοκιμιογραφία με τον θάνατο των δύο Παναγιώτηδων (Κονδύλη και Μουλλά) δεν διαθέτουμε έχοντας αναγορεύσει "τα σινάφια" σε έξοχο δοκιμιογράφο τον Κωστή Παπαγιώργη ελλείψει στοιχειωδώς καλλίτερων.Αξιόλογοι κριτικοί μετά τονΧουρμούζιο, τον Βαρίκα,-εν μέρει τον Σταματίου- τον Κοτζιά και τον Σαββίδη δεν εμφανίζονται. Επικρατεί χρυσή μετριότητα, με τα συνήθη αλληλοφαγώματα, ίδιον της Ελληνικής κοινωνίας
Η ποίηση, από την άλλη μεριά, ίσως στις μέρες μας να δίνει και τέτοια δείγματα, πλην, μέσα στην πληθώρα και την πληθωρικότητά της δίνει αναδυόμενες φωνές που ελέγχουν τα εκφραστικά τους μέσα και παράγουν ποιητικό σώμα λίγο ως πολύ στιβαρό, το οποίο παρουσιάζει ενδιαφέρον για την λογοτεχνία σε βάθος χρόνου. Η διάκριση εσωστρέφειας-εξωστρέφειας είναι απολύτως ψευδής στην ποιητική διαδικασία, για τον απλούστατο λόγο ότι τούτη εμπεριέχει στον πυρήνα της και τις δύο τάσεις ως σύνολο ένα.
Ένα κείμενο ενδιαφέρον, έτσι κι αλλιώς, από έναν άνθρωπο που έχει αναλώσει τη ζωή του δουλεύοντας πάνω στη λογοτεχνία κι αναλύοντάς την, με μεταφράσεις που διαθέτουν ιδιόλεκτο-πρότυπο συχνά-.
ευχαριστείες στην Βίκυ Παπαπροδρόμου που το εντόπισε και το γνωστοποίησε. Φυσικά, στην ιστολόγο που το αναπαρήγαγε.
