Ύπνος
Ενώ κοιμόσουν χωρίς σώμα
με τη μυρωδιά σου,
/λινά τα σεντόνια
στο χρώμα του λίνου/
μπήκα και σου άφησα
ένα παράθυρο ανοιχτό/
στη νύχτα.
Κανονικό, ξύλινο
σαν τα παλιά
φρεσκολουσμένο στην ασπράδα.
Ενώ χανόσουν χωρίς σώμα
στο τρίστρατο
Μορφέα/Άδη/Θεού
παρατηρούσα τα όνειρά σου
να σφύζουνε πολύχρωμα
σαν αίμα σε λουλούδια.
Ενώ κειτόσουν χωρίς σώμα
με τα όνειρά σου αγκαλιαστά
δεν ήθελα
να σε ξοδέψω, ξαφνικά/
Να σηκώσω μόνο το μη-σώμα
να πετάξουμε
απ’ το παράθυρο
αφήνοντας
τα υπόλοιπα
να φυλάνε την κάμαρη
Τα κύτταρά σου
Τα κύτταρά σου
γραφτήκανε
ανεξίτηλα
στο δέρμα μου.
Τότε δεν ξέραμε
από τατουάζ.
‘Οταν φιδίσια
τα αφαιρέσω
θα ποτίσουν
τη σάρκα μου.
Όταν σάρκινα
την
αφαιρέσω
θα κολλήσουν στην καρδιά μου.
Όταν μου την αφαιρέσουν
θα κολλήσουν
στα κόκκαλά μου.
Μόνο τον καρκίνο των οστών
φοβάμαι.
τα ραγίσματα/
στο τσάκισμα
του ενός καί μόνο καιρού/
του εαυτού
et in Arcadia sumum
Απεριχώρητα/
έχεις φωνή;
πιο
δυνατά,
η ακοή υποχωρεί
/η
ηλικία βλέπεις…\
κρυπτονόηση/
σε
σπαραγμένους αρμούς,
ακόμη
περιμένουμε
τις γάζες/
να
μην έρθετε
χωρίς νάρθηκες,
τα
σωληνάκια πάντα θα καραδοκούν
ζωή σε λόγου τους.
Οι
διάττοντες
υποχωρούν
στο
φτενότερο
σημείο
του μυαλού
Τα
αντίο
ας
είναι
σε
πολλαπλά αντίτυπα,
παραλήπτες
zero
Αν ακόμη
αύριο
είναι
άλλος καιρός
αν
ακόμη
φταίω
Μην
μου το πείτε,
παρακαλώ/-
