Αν δεν το έχουμε, ίσως, αντιληφθεί, ζούμε σε συνθήκες Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, με τους όρους μεταβεβλημμένους, εννοείται.
Δεν μας αρκούσε η παντοκρατορία των οικονομικών αγορών που δημιουργούν κρίσεις, όταν και όποτε τις βολεύει ακόμη και σε αντιπαραστάσεις μεταξύ τους (οι Τίγρεις της Ασίας το 1998, η των ΗΠΑ του 2008, που, τροποποιημένη, μεταφέρθηκε στην ΕΕ και τις συνέπειες της οποίας ακόμη πληρώνουμε -και θα πληρώνουμε, ως Ελλαδίτσα...), έχουμε και την επικυριαρχία των ίδιων αγορών με εκφραστές κυβερνήσεις δυτικότροπες-τις ονομάζουμε για οικονομία χώρου και εννοιών "αναπτυγμένες", δηλαδή, με την μαρξική έννοια "μετα-βιομηχανοποιημένες"- μιας διεστραμμένης εκτίμησης σχετικά με την παγκόσμια ανάπτυξη και την ραγδαία άνοδο του υπερπληθυσμού του πλανήτη Γη. Στο σημείο αυτό πλέον, "προξενούνται" ή ενθαρρύνονται "εξεγέρσεις" κι "επαναστάσεις" όλως ιδιαιτέρως αραβικών κρατών, υπό την υψηλή εποπτεία των προαναφερομένων -αγορών και εκφραστών τους κυβερνώντων - ανά τον σύνολο κόσμο.
Αποτέλεσμα: τοπικές συρράξεις σε πλήθος αφρικανικών χωρών, αραβόφωνων χωρών της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, ενθάρρυνση, έργω, με χρηματοδότηση εξοπλισμών. Υπόθαλψη, αν όχι τεχνητή δημιουργία ακραίας εκφάνσεως ενός μη υπάρχοντος καν στο Κοράνι "υπερ-αραβισμού" με την μορφή πότε της Χεζμπολά, πότε της Τζιχάντ. Το όλον, για τον έλεγχο του υπερπληθυσμού.
Κατόπιν αυτών, τα υποέργα για το G 77 της Κομισιόν της ΕΕ για τις 77 ακριβώς λιγώτερο "αναπτυγμένες" αφρικανικές χώρες, φαντάζουν ως "γραφικά" στις μέρες μας.
Με τις συνεχείς συρράξεις σε αυτό το τρίγωνο, κομμάτια μεγάλα πληθυσμού τρέπονται σε φυγή, αναζητώντας διέξοδο και σωτηρία στην πιο κοντινή τους ήπειρο που είναι η Ευρώπη. Η Ελλάδα ευρίσκεται άκρως εγκλωβισμένη σε αυτά τα μαζικά κύματα"μεταναστών", μαζί με την Ιταλία και την Ισπανία. Θα θέλαμε από τις αρμόδιες για την μετανάστευση αρχές της όχι και τόσο νεαράς πλέον κυβέρνησής μας, αντί να προβαίνουν σε γραφικότατες δηλώσεις εν είδει "στέλνουμε τους μετανάστες στην Πλατεία Ομονοίας για να λιαστούν", να αναλάμβαναν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την αλλαγή της Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ για την μετανάστευση, προβάλλοντας έστω και βέτο. Έχουμε στείλει κι έναν κύριο εκεί στας Βρυξέλλας που του ανέθεσαν το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης εν Ευρώπη. Εκτός από το να ανακαινίζει,
ακόμη μία φορά, το πατρικό του στην Αρκαδία, με τον οβολό όλων μας ως Επίτροπος, τι άλλο έχει πράξει έργω από τον Ιανουάριο που ανέλαβε υπηρεσία; Για να καταλαβαινόμαστε εδώ κάπως...
Αλλιώς, θα συνεχίζει η Ευρωπαϊκή ήπειρος να υφίσταται Λαμπεντούζα 1,2, 32 και πάει γράφοντας.
Η χθεσινή, προστίθεται στους εφιάλτες όσων κυβερνάνε -η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση που θέλει να αποκαλείται και της Αριστεράς (της ποιάς, είπαμε) ποσώς εξαιρείται.
Ένα σχολιάκι εύστοχο του φίλου δοκιμιογράφου και συγγραφέα Κώστα Χατζηαντωνίου ενδυναμώνει οικείες απόψεις:
"ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Αρκετά με την έκφραση του "βαθύτατου πόνου" των ιθυνόντων, αρκετά με τις εκκλήσεις των γραφειοκρατών και των ουμανιστών στη διεθνή κοινότητα. Ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να δείξουμε τους δολοφόνους. Γιατί οι εκατοντάδες πνιγμένοι έξω από την Λαμπεντούζα δολοφονήθηκαν από μιαν ιδιότυπη "τζιχάντ" δυτικιστών: από εκείνους που μεθόδευσαν τη διάλυση κρατών ισορροπίας όπως η Λιβύη, το Ιράκ, η Αίγυπτος και η Συρία, από εκείνους που για να ανατρέψουν τα εθνικιστικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής ενίσχυσαν, έθρεψαν και γιγάντωσαν το τέρας του ισλαμισμού. Μια παρέα "αναλυτών" και "συμβούλων", συνήθως αριστερών στα νιάτα τους και νεοσυντηρητικών στην ωριμότητά τους, βάλθηκε να δυτικοποιήσει όλο τον κόσμο, να επιβάλει παντού τη θρησκεία του νεοφιλελευθερισμού (βλέπε την μαϊμού "αραβική άνοιξη"). Τα επίχειρα αυτής της στρατηγικής ζούμε. Και δεν έχουμε ζήσει τίποτα ακόμη. Οι αδικοχαμένες ψυχές των κολασμένων θα μας πνίξουν. Και δεν θα είναι άδικο."
Αρκετά με την έκφραση του "βαθύτατου πόνου" των ιθυνόντων, αρκετά με τις εκκλήσεις των γραφειοκρατών και των ουμανιστών στη διεθνή κοινότητα. Ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και να δείξουμε τους δολοφόνους. Γιατί οι εκατοντάδες πνιγμένοι έξω από την Λαμπεντούζα δολοφονήθηκαν από μιαν ιδιότυπη "τζιχάντ" δυτικιστών: από εκείνους που μεθόδευσαν τη διάλυση κρατών ισορροπίας όπως η Λιβύη, το Ιράκ, η Αίγυπτος και η Συρία, από εκείνους που για να ανατρέψουν τα εθνικιστικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής ενίσχυσαν, έθρεψαν και γιγάντωσαν το τέρας του ισλαμισμού. Μια παρέα "αναλυτών" και "συμβούλων", συνήθως αριστερών στα νιάτα τους και νεοσυντηρητικών στην ωριμότητά τους, βάλθηκε να δυτικοποιήσει όλο τον κόσμο, να επιβάλει παντού τη θρησκεία του νεοφιλελευθερισμού (βλέπε την μαϊμού "αραβική άνοιξη"). Τα επίχειρα αυτής της στρατηγικής ζούμε. Και δεν έχουμε ζήσει τίποτα ακόμη. Οι αδικοχαμένες ψυχές των κολασμένων θα μας πνίξουν. Και δεν θα είναι άδικο."
η φρίκη συνεχίζεται και σήμερα λες και 900 νεκροί δεν ήσαν αρκετοί, όχι, οι περισσότεροι απελπισμένοι που προσπαθούν να φθάσουν σε Ευρωπαϊκές; χώρες δεν/δεν γνωρίζουν κολύμβηση...
εικόνες σαν κι αυτήν δεν θα έπρεπε να προξενούν πλέον μόνο φρίκη και αποτροπιασμό αλλά παρότρυνση να κατέβουμε στους δρόμους και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Τα αυτονόητα, θα μπορούσαμε πολύ καλά να είμασταν στην δική τους θέση:
Το μεγαλύτερο ζήτημα θα προκύψει, προφανώς, από την Κίνα και την Ινδία με τους δικούς τους υπερπληθυσμούς. Εξαιτίας δικών της εσώτερων κοινωνικών και ιδίως πολιτικών αγκυλώσεων, η Κίνα δεν έχει μπει ακόμη στο παιχνίδι. Η Ινδία έχει δικούς της εγγενείς λόγους να μην μπαίνει ακόμη.
Όταν θα μπουν στον χορό αυτές οι δυο κομβικές χώρες, τότε πολλά θα δούμε που θα μας εκπλήξουν ως "διεθνή κοινότητα",
και η λύση του Μεσανατολικού ζητήματος θα ηχήσει ακόμη μία φορά ως κακόγουστο αστείο μεταξύ κουτάλας στην Κόλαση και σωτηρίας στο Πουργκατόριο.
