21/2/15

καμία λευκή επιταγή

καμία λευκή επιταγή αλλά ναι, πολλοί παρακολουθούσαμε με την ανάσα στο στέρνο αυτά τα "όζοντα" παίγνια, τα ηλίθια μπρας ντε φερ στα οποία μας εξωθούσαν οι οικονομικές ηγεμονίες και τα ευρο-παπαγαλάκια τους, αυτά τα βοθρώδη παίγνια του δήθεν διεθνούς Τύπου (καλά, ο Μέρντοχ πέθανε νωρίς). Πολλές δημαγωγικές κορόνες του Βαρουφάκη μετά, πολλή "αριστερίστικη" συλλογιστική όταν υποχωρήσαμε σε όλα αλλά είμασταν "στα Τρίκαλα στα πεντακόσια στενά". Δεν καταγάγαμε νίκη πλην μιας: δεν πέσαμε. Στη συγκυρία, η μέγιστη. Τα υπόλοιπα είναι ευκόλως εξηγήσιμα. Απλώς ξεκινάμε, ειρήρσθω, οι δημοσιοποιήσεις της παγκοίνως οσμιζόμενης κουζίνας περιττεύουν, διότι στη συγκυρία και εντεύθεν μόνο καλό δεν προσπορίζουν, ούτε τα διαγγέλματα ως το κάτωθι εξυπηρετεί:

http://www.efsyn.gr/arthro/vima-allagis-poreias-entos-tis-eyrozonis

δύο τινά υπάρχουν: ή ακολουθείται η οδός της μυστικοπάθειας (για την οποία "πέθαινε" και ο Αντρέας) ή τίθενται όλα σε "διαβούλευση" με τον λαό (μιλάμε για διάφορα συγκρουόμενα εν πολλοίς συμφεροντάκια, άλλά τα δικά σου, άλλα τα δικά μου, κατά Νίτσε) σε λαϊκιστικό επίπεδο συγκεντρώσεων Συντάγματος και "δια βοής" αποφάσεων.
Μήπως η μέση χρυσή οδός; αναρωτιόμαστε.
Και μία παρατήρηση: ακόμη και η ΝΔ, δια του "αντιπαθέστατου" ως προπετούς στα δικά μας όμματα εκπροσώπου της, υπήρξε συγκρατημένη, κείνη του απεχθέστατου Μπέννυ και τις "πανταχούσες του" πότε θα πάψουμε να ακούμε και να βλέπουμε πια;πού να βρούμε την αισχύνη?
Με μισό δάχτυλο πάντα, αλλά γεννηθήκαμε Πλατωνικοί και έτσι λέμε να τελευτήσουμε....




Α, και πού είμαστε; όταν 5 χρόνια μετά ο ναζίζων κ Σόιμπλε θα καλλιεργεί βρούβες στον κηπάκο του στο Κρόιζμπεργκ στο Βερολίνο, ο Βαρουφάκης θα προεδρεύει στο Γιούρογρκρουπ, αν διατηρήσει ως τότε "το γούστο του" για την πολιτικάντικη πολιτική, αλλιώς, θα έχει γυρίσει  σε κανένα πανεπιστημιάκι της οικουμένης, ευχόμαστε το δεύτερο, εννοείται.


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...