Πινακίδα
Η
αναμονή
κρέμεται
πινακίδα
στην
Εθνική
οι αναστολές
πήραν
άδεια διαρκείας
το παρελθόν
καταποντίστηκε
μαζί
με την Οία
και
το fusion
δείπνο,
τις
κονσόλες
με
τα σεμεδάκια
και
την σοφιστικέ ταμπέλα
του
δήθεν/
για
τον
πολλοστό
εορτασμό
μιας
κάποιας επετείου
/ευφαντάστως
εφευρημένης
από
τη θέαση
του
εξαράγματος
στην
Καλντέρα-.
Πώς
να
το ήξερα
ότι
θα έπρεπε
να
επιστρέψω
τα
δανεικά
αφού
μπήκαν
νέες
παρακαταθήκες
στον χώρο;
Τώρα
τι
οφειλές
να
εξαργυρωθούν
σ’
ένα ματσάκι κόκαλα
στοργικά
αφημένα/
πλαισιωμένα
απ’
το χέρι
που
κρατάει το δοξάρι
στο
βιολοντσέλο?
Φίλιες
σκιές γκρίζες
σβουρίζουν
σαν
ιστός αράχνης
κυκλώνοντας
το φως
που
αντανακλά
το
άσπρο.
Όλες
οι εικόνες
delete
όλα τα μάτια
εκτός
Κι
έτσι
ξαναβγαίνω
στο
δρόμο
για
την Εθνική
να
ξεκρεμάσω
την
πινακίδα,
στραβά κρεμόταν,
έτσι κι αλλιώς//.__