6/12/14

NICK THE GREEK

ΝΙΚΟΣ ΕΡΗΝΑΚΗΣ, γιορτάζει σήμερα και μεγαλώνει ωραία, φιλοσοφώντας, φιλοσοφεί στην ποίηση, ήδη με εμφανές στίγμα.

Χρόνια Πολλά και όμορφα!

1η συλλογή 2009, εκδ. Printa/Ροές


σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου

ο καθένας αναζητά έναν τρόπο
να ξαναγεννηθεί στη ζωή
κι ας κυνηγάμε φεγγάρια
κι ας χάνουμε σε κάθε στιγμή
στο σύνολο πάντα νικάμε

όλοι εμείς εδώ λοιπόν
κλαίγοντας, ξεσπάμε σε γέλια

το παιχνίδι θα χαθεί μόνο όταν
οι εραστές θα γοητεύονται από την ανία
μένει μονάχα να ενώσουμε τα αστέρια μας
και θα γίνουμε αστραπές

σύντομα όλα θα καίγονται
και θα φωτίζουν τα μάτια σου

η επόμενη επανάσταση
θα είναι επανάσταση ομορφιάς

2η συλλογή, 2013, εκδ. Γαβριηλίδης
Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά


Ι

Όσα έχουμε προϋποφέρει
Τα υποφέραμε μετά την ύπνωση

Στον πόνο των συνεχόμενων ορίων

Εκεί που δεν υπάρχουν νύχια στους τοίχους
Δεν υπάρχουν κανόνες

Τους έχουμε νικήσει όλους

Κι όσα χάσαμε στην αναμονή
Τα ακούμε τώρα σε μια γλώσσα που δεν λέει να αρθρωθεί

Χαϊδεύουμε ήδη το γρασίδι που θα φυτρώνει
Πάνω από εμάς και τις πολιτείες μας

Ξεστράτισαν οι ενοχές μας
Και οι τύψεις έχουν πάρει πλέον το μέρος μας

Γνωρίζουμε πού κρύβεται η σκιά της θάλασσας

Και είπαμε
Νερό ας γίνουμε
Νερό χωρίς μνήμη

Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά

Απαγορευμένα παιχνίδια
Όπως το σκοτάδι σε φωτεινές εποχές

Τα χαλάσαμε τα αερικά μας
Τα χαρίσαμε τα πιο όμορφα απογεύματά μας

Με τις μισοφορεμένες μάσκες που γνωριστήκαμε

Δεν έχει πιο μακριά από εδώ

Φταίει το λέρωμα της άμμου
Και η δυσκολία των κυμάτων

Στρώστε
Σημασία έχει να τραφούμε

Αναμένουμε το πέρασμα στην ύλη

Με περίεργα αρώματα

Συντρόφευσέ μας τώρα φωτιά

Αναζητούμε τη μέρα
Ονομάζοντας το πιθανό
Και απαντώντας στο απίθανο

Είναι το πάθος της αρνητικής σκέψης
Στην απληστία της πτήσης

Τάξη και κραδασμοί
Στην κυμαινόμενη ιεραρχία τους

Στην κοιλάδα του κενού
Ζούμε τη μνήμη μες στο χρόνο

Συναντηθήκαμε στον οργανωμένο παραλογισμό του κόσμου
Με όποιον είναι στον κόσμο
Μα όχι αυτού του κόσμου

Πείσαμε τον ήλιο να μας ακολουθεί
Και τη θάλασσα να ταξιδεύει μαζί μας

Γυρεύουμε ακόμα το θεό
Που σκοντάφτει στα πόδια μας

Φέρνουμε τις ευχές του πάθους
Όπως μυρίζουν τα νυχτολούλουδα τις νύχτες του Σεπτέμβρη

Τριγυρνάμε σαν τους ξένους της μνήμης
Εκείνα τα πρόσωπα που κατοικούν μέσα σου
Και ποτέ δεν γνώρισες

Η ζέστη μας κάλεσε στη δροσιά
Κι εμείς την αγνοήσαμε
Συντρόφευσέ μας τώρα φωτιά
Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά



ΙΙ

H λήθη έχει χρώμα κίτρινο

Aναμένουμε τους εξόριστους
Δεν υπήρξαν ανάγκες
Δεν χρειάστηκαν νόμοι

Οι δρόμοι ήταν αρκετοί
Κι έπρεπε να επιλέξουμε έναν

Προς αυτό το άλλο που αν δεν ήδη υπάρχει
Μπορεί να υπάρξει
Εκεί που η εξουσία πλέον δεν θα έχει τι να εξουσιάσει

Η σάρκα μας απολογήθηκε
Το μυαλό μας ποτέ

Μα όλα χειροτερεύουν με το χρόνο

Συνεχίζουμε να πέφτουμε
Παραμένοντας υποχρεωμένοι στο θάνατο

Βρισκόμαστε στα σύνορα

Έχει χελιδόνια εδώ

Είχαμε να θυσιάσουμε και θυσιάσαμε

Ας περπατήσουμε
Κι ας μην έφτασε ποτέ κανείς

Μας απέμεινε το μεθυσμένο μας μέλι


(…) Αναζητάμε την αταξία
Νοσταλγώντας μια δίκαιη τάξη

Χωρίς απαγορεύσεις
Νέος ασκητισμός υπέρ του πάθους
Στο όραμα της  πραγματικότητας

(...) "Όλα ή τίποτα
Ή
Όλοι ή κανένας


Πενθούμε όσα έφυγαν
Πενθούμε όσα θα 'ρθουν
Αλλά γιορτάζουμε όσα είναι τώρα εδώ

Αυτή είναι η πιο ζεστή μας μέρα

(από την πρώτη ενότητα: "η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον",
το μέρος (δύσκολο να το ονοματίσει κανείς απλώς ένα ποίημα): Κογξ Ομ Παξ

το «μέλι» μελοποιημένο: http://youtu.be/JfGqTHpxsz8

το μπλογκ του: http://nickerinakis.blogspot.gr/


Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...