DIES IRAE

Τι να σχολιαστεί πια; Ισως αυτά που έγραψε  η Πέλα Σουλτάτου-Niemands Rose στο Φατσοτέφτερο να συνοψίζουν καλλίτερα από πολλά τη διάθεση σήμερα των περισσοτέρων από μας:

"Η λιακάδα φαντάζει παράταιρη στη σημερινή μέρα.

Ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους ελληνόφωνους λογοτέχνες, βρέθηκε δολοφονημένος στο σπίτι του. Στο πρόσωπό του αποτυπώθηκε με τραγικό τρόπο η βία μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε βαθιά παρακμή. Ο Μένης Κουμανταρέας.

Στην πλατεία Συντάγματος νύχτα- μέρα περίπου διακόσιοι άνθρωποι, γυναίκες, μικρά παιδιά, άντρες, έχοντας βιώσει μια πραγματική οδύσσεια, έφτασαν στον τόπο που λογάριαζε τον εαυτό του φιλόξενο και δε ζητούν παρά να αναγνωριστούν πρόσφυγες πολέμου και να τους δοθεί άσυλο. Και καταφεύγουν στην απεργία πείνας που είναι το έσχατο μέσο διεκδίκησης του ανθρώπινου δικαιώματος, το καταφύγιο εκείνων που δεν έχουν πια στην κατοχή τους τίποτα άλλο παρά το σώμα τους.

Ένας ραδιοφωνικός παραγωγός, που σε προηγούμενες δεκαετίες διακήρυττε το λάϊφσταϊλ βερμούδα εμπριμέ- παραλία- φραπεδιά- κι όλα καλά, μόλις ζορίστηκε το πράμα, ασπάστηκε το λόγο των ναζιστών, και καταφέρεται από δημόσιο βήμα ενάντια σε βασανισμένες ψυχές, στους Σύρους μετανάστες στο Σύνταγμα, σα να πρόκειται για ένα σωρό από σκουπίδια.

Την ίδια ώρα, σε ένα θάλαμο νοσοκομείου φρουρείται από πάνοπλες αστυνομικές μονάδες ένας άνθρωπος ημιθανής. Ο Νίκος Ρωμανός, βρίσκεται στην 27η μέρα απεργίας πείνας διεκδικώντας το δικαίωμά του σε εκπαιδευτική άδεια. Ο ίδιος άνθρωπος, ας μην ξεχνάμε, περιφρόνησε την υποκριτική βράβευση για την εισαγωγή του σε ΑΕΙ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Υποκριτική, γιατί αν νοιαζόταν ο ΠτΔ για την επανένταξη των φυλακισμένων μέσα από την μόρφωση, θα σεβόταν τον αγώνα που δίνει αυτός ο άνθρωπος. Αντίθετα, η στάση των θεσμικών φορέων βρομάει ρεβανσισμό κι απανθρωπιά.

Και σαν σήμερα πριν έξι χρόνια ο Ρωμανός είδε μπροστά στα μάτια του να πέφτει νεκρός ο φίλος του Αλέξης Γρηγορόπουλος, στα 15 του χρόνια, από τα πυρά ενός μπάτσου στο κέντρο της όμορφης, φιλόξενης, ευνομούμενης, ευρωπαϊκής μας πρωτεύουσας.

Κι ωστόσο, μέσα στην ανθρωποφαγική εποχή, που στην ιεραρχική κλίμακα των αξιών τοποθετεί πιο ψηλά το κύρος του κατασταλτικού μηχανισμού, την ασφάλεια, την τάξιν, από την ανθρώπινη ζωή, επεκτείνεται μέρα με τη μέρα το αληθινό μόνο όπλο των λαών, η αλληλεγγύη.

Δε μας ζητούν τίποτα άλλο όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κατασπαράσσονται μέσα από τη θεσμοθετημένη βία από το να σταθούμε δίπλα τους. Ας αποφασίσει ο καθένας κατά συνείδηση πια.

Ο ήλιος εκεί ψηλά είναι σύμμαχός μας.".

http://www.kathimerini.gr/794827/article/epikairothta/ellada/nekros-sto-diamerisma-toy-o-menhs-koymantareas

Μια ιστορία χαμένων ιδεολογιών και ξοφλημένων ονείρων στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Σ΄αυτή τη χώρα ζούμε; ΝΤΡΟΠΗ και ΟΡΓΗ!!