ΤΟ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΟ ΛΕΥΚΟ

Κι αν τώρα συγυρίζω και τακτοποιώ
αφύσικα φερσίματα 
φλούδες δύσπιστων λέξεων 
και μπουκαλάκια αιθέρα
και να φανερωθεί ζητώ
’κείνο που δεν ορίζεται

είναι γιατί 
το τρίξιμο κάθε μισάνοιχτου
με έχει αποτελειώσει
γιατί οι γνώμες 
- ακόμη και των ειδικών -
διχάζονται
αν, λόγου χάρη, στρώνουμε 
λευκό σεντόνι νυφικό
ή νεκρικό του τάφου.

Μα πιο πολύ 
γιατί, όπως ψιθυρίζεται 
τα ξύλα ήδη κόπηκαν 
και συναχτήκαν στη γωνιά
κι έξω από εμάς 
μια δίχως έλεος πυρά 
κλαδί, κλαδί ετοιμάζεται.

Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου Κέδρος 2012