India Song
Στον
Α. πάντα
Με
πόναγε
ο
γυλιός μου
να
μου τον αλαφρώσεις;
don’t bother-
Περπάταγα
γυμνοπόδαρη
χάζευες
τα μεταξωτά
χωρίς
σχόλια.
Είπα,
το
Νεπάλ
μας
περιμένει πάλι
με τα καλλίτερα
\μη
σκεφτείς
ανέφελες
επιστροφές…
-
γιατί συννέφιασες??
δυο
πληγές
μου έσκαψε
το
γυάλινο γαλάζιο σου
μάτι,
Προσποιήθηκα
ένα σάρυ να κρύψω
τις
συνήθεις ρεύσεις κρεμ.
Όταν
βγήκαμε
στα
βρομόνερα
ο ήλιος χρύσιζε
τα
μαλλιά σου
και τα χέρια σου
γίνανε
πάλι φιλικά,
απιθώσανε
δυο έγνοιες
στους
ώμους μου
και
σηκώσαν πολλαπλές.
Έγινε
φως-
το μοναδικό σου χάρισμα:
Ένα χαμόγελο
σαν να σε λέγανε
Άγγελο.
Δεν
είχα γυλιό
Δεν
είχα φως
δεν
είχα βλέμμα
μόνο
τη γνώση σου
Μ΄αυτήν
έμαθα
να
πορεύομαι/-
Αύγουστος
2012
Tangos
'Ενα tango μεθυσμένο
η ισχνή αγκαλιά σου
για τα μάτια σου μόνο,
είπα,
με κοίταξες
σαν να μην σε πίστευες,
glissando στα ψηλά μου τακούνια
με το σκίσιμο της αθωότητας
στη φούστα
καλά που ήσουν ψηλός
με κράτησες, μου φύσηξες αέρηδες.
Τώρα, πόσο μικρός να είσαι;
Πάντα θα λείπεις από τη θύμησή μου,
να το 'χεις κατά νου
εκεί στα Πουργκατόρια που θα ανεμίζεις
χέρια, μνήμες και, βέβαια,
τα μάτια σου, μην τα αφήσεις να πλέουν μόνα
τους,
κινδυνεύουν κι άλλοι, εμείς, όσο ήταν να
πνιγούμε, πνιγήκαμε.
Έχει καλημέρα εκεί;
Καλημέρα, λοιπόν.
Γράφουμε με την ψυχοσύνθεση που διαθέτουμε. Είμαστε όμως ό,τι γράφουμε;
Η νοσταλγία είναι γένους άφυλου,
ρευστού,
απτού στην αφή,
υγρού στη σιγή
ίχνος
στα πτώματά μας.
Νοσταλγία
στη δική μου απουσία
αναπόληση
σε άλλων
αναμνήσεις
Τελικά,
είναι διαπιστωμένο,
η νοσταλγία
βλάπτει σοβαρά την υγεία
Να την κόψουμε
τσιγάρο
να μην σαβανωθούμε
προώρως
να μην
καταντήσουμε
Βιπεράκι.
Κοινοτυπίες Βίπερ Νόρα
(από μιαν ωραία κουβέντα μ' ένα νέο κι ώριμο παιδί)
Για τις απώλειες:
" ν' αποχωριζόμαστε
αγαπημένα πράγματα,
έτσι,
για να συνηθίζουμε
στον ξερριζωμό/
να μην μας επιβληθεί
η απώλεια
να την προλάβουμε
πριν καν έρθει
ή απλώς γιατί "πρέπει"",
και άλλα βιπερικά τινά.
:)
~~~~~
Να ριχτεί αλάτι
στη σιγή,
να μην ξανανοίξουν άλλες πληγές
-λευκοπλάστης χιαστί-
αρκετά ταξιδέψαμε
σε παραδείσους λάθρα
με τον ήλιο καταπρόσωπο
να γδέρνει τη ματιά μας-προβιά
σε θολά τοπία-
χωρίς πυξίδες
χωρίς είδωλα
καρφωμένα σε ειδώλια
αμφίβολης προέλευσης,
ξενισμένοι
από μας.
Να μην χρειαστούν νέες πορείες
σε αγκαθωτούς σταυρούς
Κάποτε
να έρθει
αβίαστο
το γέλιο
κι ο χρόνος
να μας ανήκει.
να θαφτεί
οριστικά
η λεοντή
της άχαρης υπεροψίας
εκατέρωθεν
η παράδοση
θα καταπλεύσει
θριαμβευτικά,
δεν θα είναι λιγότερο παράδοση, όμως.
τότε,
θα γελάσει
ολόγιομος ο ήλιος
πάνω σου
να φωτίσει όλες μου τις λησμονημένες φεγγαρόστρατες.
6/10/12
{Μέχρι να φτάσει το "τ' άκουσες τα νέα πατέρα"; ...}
επειδή σου άρεσε μέσα από μένα
http://youtu.be/I4-FVEYF0zg
κι η Γιορόνα που τόσο σου άρεσε
http://youtu.be/aWIvAq7c0ag
και στα quechua που όλο ζήταγες να στην παίξω στην κιθάρα:
curiaqui cu sha vicente tiquela, caiuna cu una uini (bis)
Δεν σ' έβλεπα κι ήξερα
ότι όλα ήσαν καλά
την μόνη υπόσχεση: να γίνεις χώμα και αίμα και σκόνη,
στην πλήρωσα, κοιμήσου ήσυχος πια
Καληνύχτα.
http://youtu.be/fajsrvrzy1Q
con tu chacarera más querida de tu preferido
http://youtu.be/OGKvb1MPjXE
ΤΡΑΙΝΑ
Κάποτε μου είχανε πει:
“Εσύ θα πας μπροστά”
και πήγα πίσω
Τώρα που είμαι στάσιμη
γιατί θυμάμαι το τραίνο Ρώμη-Μόντενα
και το θολό μου βλέμμα
χαμένο στο απέραντο γαλάζιο των ματιών σου;
Τώρα που έχασα όλα τα τραίνα
αναρωτιέμαι
ποιός καλός Θεός
μας φύλαξε,
εμάς και τους γυλιούς μας,
και φτάσαμε εγκαίρως
στη σωστή αποβάθρα, “μπινάριο 2”,
ανεβήκαμε
στο τραίνο
και πήραμε τ' όνειρό μας.
του Α. ήταν πάντα.
Αχανώς χαθέντες
Σπασμένα νερά
χαλασμένα φρένα
φρέαρ μνημών
δεν έχει στάση
να κατεβώ,
μοιραία,
φτάνω στο τέρμα
και πάλι
η ίδια διαδρομή
ανάποδη/ σαν διάδρομος
κλειστός, ασφυξία.
Σιωπηλό το πλοίο
μπατάρει
στα θέλω
σε δυο κουταλιές
γλυκού νερού.
Από θέση ισχύος
φταίω.
Ξεχνάω τις στάσεις,
ξεχνάω τις πλατείες,
ξεχνάω τα χέρια,
τα μάτια,
δεν ξέρω.
Οι διαστημόπετρες
δεν κάνουν χάρες
Δεν ξημερώνει για όλους,
τι να τους
κάνω, ακριβώς,
τους κοιμισμένους μου
με τα χλωμά μάτια;
Δωσ’ μου έναν λόγο
για αύρα
κι ας είναι
κι αγέρας σφυριχτός
στα μακρυσμένα βουνά
πριν
απολείπειν
ο Θεός
Αντώνιον.
11 Οκτ. 2012
~~~~~~~~
