Κάμαρα
Σαν πέσει η νύχτα
πληγώνομαι
απ´το σκοτάδι
των ίδιων μου των
ονείρων
Θάβω τις λέξεις
νεκρά μωρά.
Δεν υπάρχει
χρόνος
να δραπετεύσει.
Νεκρή στιγμή
στάζει θλίψη
και πλησμονή.
Όταν σφαλίσουν
όλες οι πόρτες
της λησμοσύνης
και καταδυθούν
τα όνειρα
σαν τα
φαντάσματα,
ο άλλος μου
εαυτός,
ο μαυρισμένος,
να σας κλείσει
τα μάτια
και να βάλει
βάλσαμο
στους καϋμούς.
amor ~
desamor
Η εκμάγευση
σφυρηλατημένη
στην κόχη του γκρεμού
σε χείλος
κρεμασμένου ουρανού
από μνήμης
Δεν ζητάει πολλά
μόνο
μία αίσθηση
κοινού εαυτού
εκ μνήμης
Δεν ξέρει από λόγια
δεν ξέρει από χέρια
μόνο
μάτια
‘Όταν χτυπήσει κόκκινο
η απομάγευση
θέλω να κοιμάμαι
μην ενοχλείτε/
παρακαλώ/
δεν καταλαβαίνετε ελληνικά?
do not disturb, pleeeease!
από μνήμης,
ίσως/
εκ μνήμης…
27/5/2014
17 χρόνια
Είμαι 17 χρονώ
στα μάτια σου
και 40 και 50 και 60.
Είμαι εσύ
στα μάτια σου,
με τα μακριά, σκουρομελάχροινα μέλη,
αψεγάδιαστα στη γύμνια τους
νευρώδη στην αφή.
Με τα φιλιά της σαμπάνιας
πιωμένα
απ´τις φλόγες που τριζοβολούν
και πνίγουν
τις νότες
στις ανάσες μας
ανάμεσα στο εσένα
και το εμένα.
Είμαι 17 χρονώ
στην υγειά μας
με το πρόσωπο
Ήμουν 17 χρονώ
όταν οι χιονένιες νιφάδες
σκεπάζαν τη
χλόη του κήπου κι έλεγες:
«θα χτιστώ στο τζάκι
να μ’ έχεις για πάντα».
Ήμουν 17 χρονώ
σαν γέλαγες πάνω μου
και μ’ έστηνες ολόκληρη
στο άγαλμά σου.
Μια νύχτα,
το τζάκι τινάχτηκε στον αέρα.
Μετακόμισα σε άλλα μάτια.
Ιαν. 2011
