Η καλοκαιρινή "ραστώνη" διακόπτεται επώδυνα για το τελευταίο αντίο σε έναν από τους καλλίτερους ποιητές μας, έξοχο δοκιμιογράφο κι αγαπημένο οικογενειακό φίλο.
Κατευόδιο κύριε Βύρων.
"αγριομυρίκη εν ερήμω..."...
Το μεθύσι των νεκρών
Κλειστό είναι το ανοικτό βιβλίο που κρατάς.
Αλλιώς θα ανοίξει.
Όπως ανοίγει σφαλιστή δίφυλλη πόρτα. Από τη μέση.
Στο στάχωμά τους θα χωρίσουνε τα φύλλα
και με τις έξω άκρες τους στα δάχτυλά σου τρίζοντας
αργά σαν σε ρεζέδες θα περιστραφούν.
Και τότε είναι που θα διαβάσεις το κενό
– γιατί, ποιο άνοιγμα χωρίς κενό;
Έτσι κι όταν ανοίγω την ψυχή μου.
Για το κενό του ανοίγματος και μόνο.
Όλα τ’ άλλα είναι γνωστά. Σαν «ανοιχτό» βιβλίο.
περισσότερα από τη συλλογή -μία από τις καλλίτερές του- εδώ: http://ppirinas.blogspot.gr/2014/02/blog-post_16.html