Aυτές οι μέρες, Κυριακή (που πέθανε ο πατέρας μου) και Δευτέρα (που πέθανε ο Ενρίκο Μπερλινγκουέρ) 10 και 11 του Ιουνίου 1984 αδύνατον να ξεχαστούν. 30 χρόνια πια. Αν ο Μπερλινγκουέρ δεν είχε πεθάνει τότε, η πορεία της Ευρώπης σίγουρα θα ήταν διαφορετική, ένας Ντελόρ δεν διέθετε την πνοή για να της εμφυσήσει φρέσκιες ιδέες, πολύ δέσμιος παλιοκομματικών ιδεών, έκανε ό,τι μπόρεσε, με τον Μπερλινγκουέρ να φέρνει αναταράξεις και με τον Μιττεράν και τον Σρέντερ αργότερα ( Ο Κόλ είχε την έγνοια της ενοποίησης της Γερμανίας το 1984 και τα έκανε μεσογειακή σαλάτα) να τις ακολουθούν, ίσως σήμερα να μην είχαμε φθάσει εδώ που φθάσαμε.
η πιο όμορφη φωτογραφία του
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BD%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%81
http://youtu.be/RohLNfGeULA
επιμένουμε:
http://youtu.be/QnaHyUteA14 εννοείται:
http://youtu.be/WKzE-BkQHqk
κρίμα που δεν υπάρχει διαθέσιμο το Angela mia (για τους ιταλομαθείς...)
αυτό: ο Μιλανέζος Ivan della Mea:
http://youtu.be/N5c7yMfSDZs
