Θηριώδεις συγκυρίες.
Όταν οι αισθήσεις κατακάθισαν δρομαίως κι
ιδρωμένες, οι παραισθήσεις κατοίκησαν δυο νύχτες επαρκούς συνομιλίας με τα
κενά, πληρώθηκαν δεόντως όλες οι βουτιές από τον δυσπάριτο βράχο της τολμητίας
ήβης, γυρίσαμε να μας κοιτάξουμε στα
μάτια’ άσπρο / όμως, φεγγοβόλα εκτοξεύτηκαν στα κρατημένα μας
χέρια –νοητά, δεν λέω, πώς αλλιώς; -\. Αποφατικά, εδήλωσες, εντούτοις,
ανύπαρκτες σκιές, στο γκρίζο\ σου αρέσει τόσο να ξιφουλκείς υπό τα όμματα τού ευγενούς Κιχώτου -υπό
το κράτος παρορμήσεων, συγχύσεων και συμφύσεων μετά γαλαξιών τινών.
Ατελέσφορη συνεύρεση, εναγώνια αναζήτηση του
μίτου. Το κακό είναι ότι κουράζομαι
εύκολα, προσφάτως, θες η ηλικία, θες η εμπειρία για την εκ των προτέρων γνώση
της ματαιότητας, όπως θες ονομάτισέ το. Με την πνοή της νιότης μπορείς να
πορευτείς, με κόζια συγγνωστά κι ελπίδα στα πανιά, σου φυσάω/ θα σε
κοιτάω, να το δεις.-
(προδημοσίευση)
Μάνος Χατζηδάκις, 20 χρόνια..
http://www.youtube.com/watch?v=k2GeWHZBUiY&feature=share&list=PL22C3C23E10BFDBD3
