2/5/14

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΚΥΚΛΟΥΣ


όπως λέει κι Χρ. ε, μία είναι η  Χρ. ούτε οι φορτηγατζήδες δεν μας σώνουν. Σαν να έχει δίκιο χρόνια μετά: http://youtu.be/qydBHE0gFes, εννοείται, για τα ατέλειωτα γέλια μας:
http://youtu.be/iWE-1KujAiQ, εντάξει, καλά περάσαμε, ας μην είμαστε αχάριστοι.



celestún, Yucatán, Mx
Foto y adaptación:
AR

To whom it may concern 

Καταλύομαι, λοιπόν,

στο δόγμα

της μίας

και μοναδικής

υπό -

θαλάσσας/

ασπροσέντονης

ή

πρασινομπλέ,

                    αποφασίστε.

Αναλύομαι, λοιπόν,

στα εξ ων συνετέθημεν

κι έπειτα;

Αναφύομαι, λοιπόν,

                  σε κρύπτες

                                        ενοχών,

                αβρόχοις ποσί

                                            παιδιόθεν/

                                                                   αβρόχοις ποσί/

ως ύπαρξη

                                       αμορφοχθόνων

              κυττάρων

belli  ?what?

σε επίπεδα σχήματα

                συμμετέχοντας

                     ή

                    μη

                απέχοντας

ή

μη 

σε πολύπλαχθες όχθες


Πνίγομαι

ή

μη

σε νουφαρώδεις αναλαμπές

         σε πρασινοφαιά ύψη

επιπλέοντας

ή 

μη

  σε σκελετωμένη  μνήμη/

                                     στραγγαλισμένη σε υπερπέραν.

Καταλύομαι, λοιπόν,

και δεν ξέρω

                   αν φταίνε

τα νερά,

     οι νάρκισσοι

ή

                             οι αταβισμοί-.

Κατα ~ πνίγομαι, λοιπόν,

σε σεντούκια                                                                 

  αναμνηστικά

Ανοίγω, λοιπόν,

τα σεντούκια

                        της ανοχής,


σφραγίζω,

λοιπόν

τα σεντούκια της απαντοχής

τι χρώμα θέλετε

είπαμε

τη σφραγίδα?
σκουροκκόκινη

πεθαμένων/

ε,

πάρτε

μια χρυσαφί

σαν στο Παλάτσο των Δόγηδων

να θυμηθείτε

το macchiato

στην

Piazza San Marco

 γαστρίτιδα/

επιτρέπει μόνο

σάλιο

και νερό

ίσαμε

τα γόνατα

/γιαυτό

οι μήνες

του μέλητος (μέλισμα, μέλιτος, σκατά)

γιορτάζονται

κατακαλόκαιρο/

μετά

έχει επιπτώσεις

\στους αστραγάλους

μετά/

δεν αρκούν

 συγγνώμες

\ούτε γαλάζια μάτια

ούτε

Guidecca

ούτε χρόνο έχουμε πια

να χαζεύουμε

γραφικούς τουρίστες

στο Μουράνο

κάτοικοι της οδού

viale

della eternità no 755419

Από θέση σιντέφια,

κατακρήμνιση.

 Αποφασίζω, λοιπόν,

       το τίποτα,

                             ομνύω, λοιπόν,

σε υποθαλάσσιους πειρασμούς

                                                    διαχρονικώς διασκορπισμένους/

κι ας μην  έχουν

χρώμα του χιονιού

Καταλελειμμένοι

στον τόπο

ειλημμένοι στον χρόνο

απολελειμμένοι στον χώρο

καταλελειμμένοι/

Και λοιπόν;

Και λοιπόν,

εδώ.

τίποτα
Και λοιπόν;
ένα κενοτάφιο
ουρλιάζει
σαν τον Νανάκο
"στη ζωή μπήκα ουρλιάζοντας"
Θυμηθήτε
το
ουρλιαχτό
της Μακάσυ
πάνω
από
τρίχρονο μωρό
πάνε χρόνια\
λέμε
να πηγαίνουμε
κατά
τις πικροδάφνες
για
να δω;
υπάρχουν ακόμα?

2013-2014





 απλόχερη φιλοξενία στο πανέμορφο εικαστικά λογοτεχνικό μπλογκ: 

 http://wp.me/p2VUjZ-3si




θερμότατες ευχαριστείες.

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...