(Πάντα να πληρώνουμε διόδια εδώ κι εκειπάνω).
Διαδρομές
Κρατάω
τον
αέρα των δαχτύλων σου
παρέα
να τον πάρω
στις
ώρες τις μικρές
που περιμένω άγονα
σ’
ένα γυμνό παγκάκι
το
τραίνο να περάσει.
Ήτανε,
λέει, να ‘ρθει χτες
μα
μπλέχτηκε στα βάτα.
Φυλάω
τον
αέρα της ανάσας σου
να
δω αν θα φυσήξει
μη
και ξαστερώσουν τα όνειρα
κι
αστράψουνε οι στέγες.
Σηκώνομαι
αέρας
από
μέσα σου
να
δω τι θα μας κάνω
τώρα
που
στένεψε ο ορίζοντας,
ξανάρθανε
τα σύννεφα
και
πέσαμε απ’ το τραίνο.
