25/7/13

ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΥΜΕ...

Να που άρχισε ν΄αραιώνει κι η γενιά μας.
Κεραυνός εν αιθρία, η Φανή, η δική μας Φανή


με το απίστευτο χιούμορ, το γλυκό της χαμόγελο, η πολυτάλαντη Φανή κι η χαρακτηριστική άσπρη τούφα από τα 20 της. Η πρώτη εικόνα, στο σπίτι της Ρόδης - ελέω Αγγέλικας- στο Παρίσι λίγο πριν από το '80, με τα μακριά της πόδια διπλωμένα κάτω από μια μακριά μαύρη φούστα κι ένα χαμόγελο, να!!!  Εποχή συλλογικοτήτων, ο Σάκης, ο Κώστας, ο Βακαλόπουλος κι ο Μωρίς, βέβαια, και τόσοι άλλοι...επίσκεψη οι περισσότεροι, σ' εμάς τους "παρισινούς" Χρυσούλα, Αγγέλικα, Έφη, Έρση, Τεύκρος, Στέλιος, και πάει λέγοντας (η τσαντίλα μου στον Στέλιο -ένα Πάσχα που χιόνιζε από τον Οκτώβρη και δεν έλεγε να σταματήσει-  που κατέβαινε "κάτω" και θα έβγαζε το αιώνιο μοντγκόμερύ μας...). Κι ύστερα, πρώτος την έκανε ο Βακαλόπουλος κι έπειτα ο Μωρίς -συνεργαστήκαμε κιόλας επαγγελματικά με τον Μωρίς, δυό παιδιά μάνατζερ, 40άρηδες πια, που συναντιόντουσαν στο τότε στέκι Deals στο Ψυχικό κι αφού κάλυπταν μάνι-μάνι τα "επαγγελματικά" λέγανε για τα παιδιά της γενιάς τους, όλοι γκαρδιακοί,  και "είδες αυτόν, είδες αυτήν..." μια ζωή παιγνιώδεις, μια ζωή  παίζοντας με τη ζωή και με τον εαυτό μας τον ίδιο, για τούτο ίσως και να μην μεγαλώσαμε ποτές μας. Φύγανε όμως νωρίς οι φίλοι μας και μας αφήσανε μονάχους-μονάχους να τα βγάλουμε πέρα στο όνομα όλων τους...
Κι ύστερα στις ομάδες των γυναικών, φτιάξαμε με μεράκι το Σπίτι των Γυναικών, ο τρομερός σεισμός του '82 σε συγκέντρωση σπίτι μου και πέφτοντας τα βιβλία στα κεφάλια μας να λέει το Χριστινάκι "ωραία, θα πεθάνουμε ως διανοούμενες" κι η Φανή να πέφτει κάτω από τα γέλια κι η Γιωργία, η αιώνια Γιωργία με τις κριτικές της, να την μαλλώνει στυγνά μαζί και την Χριστίνα,  ήρθε η "Σκούπα"και η "Δίνη", η Φανή έμπαινε τύποις "εκδότρια" -γιαυτό και έτσι  την ανέφεραν τώρα-,  η απόφαση να γίνει monteuse κι η συνεχής ανέλιξη,  αγάπη στο σινεμά κι η πολυσχιδής θητεία στον κινηματόγραφο (που έλεγε κι η Αγλαΐα Μητροπούλου), οι συνεχείς βραβεύσεις, το στέριωμα του σπιτικού με τον Κωστή κι ο ταλαντούχος Γιάννης τους. Έχουν όλη την αγάπη μας και την μόνη ευχή: κουράγιο. Αντίο Φανούλα.

-για μια κοινή αγάπη, τόσο πολύ συζητημένη-, αχ, βρε Φανή.
http://youtu.be/zrCZOisRAuw

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...