21/6/13

ΟΛΑ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΑ

Αυτή την βιολονίστρια, κυρία, που κλαίει ενώ παίζει, θα την αποζημιώσουν με δύο, αριθμός 2, μισθούς?


Στέλνοντας τα μειράκια των ΜΑΤ, που δεν καταλαβαίνουν γιατί καν, να εκκενώσουν το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ?

Ίσως μόνο με μικρές εξαιρέσεις, και ίσως αρκετά επί Χατζηδάκι,-η εξαίρεση της εξαίρεσης- να μην είχαμε ποτέ καλλίτερη ΕΡΤ από αυτήν εδώ και 10 μέρες, με ελευθερία στην έκφραση, με αναγγελία των πρώτων αποτελεσμάτων για τις Πανελλήνιες εξετάσεις των παιδιών και ανοιχτή συζήτηση σε μια ΕΡΤ που επιτέλους ανασαίνει. Από τους δέκα -τόσους έχουμε μετρήσει αυτές τις μέρες- εργαζόμενούς της μπρος στο γυαλί και τουλάχιστον  επί τριπλάσιον πίσω του, κι όχι τους πουλημένους εργατοπατέρες της ΠΡΟΣΠΕΡΤ που  χρέωσαν όλους εμάς με επιδόματα που δεν δικαιούνταν και συνεχίζουν και να δουλεύουν και να εκπροσωπούν.Αυτοί δεν είναι ΕΡΤ, ούτε βεβαίως οι Ειδικοί Σύμβουλοι διορισμένοι από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 50 ετών και λοιποί μετακλητοί υπάλληλοι.
Αυτή την ΕΡΤ θα στείλουν τα ΜΑΤ να κλείσουν και να εκκενώσουν τον  χώρο κωλοτουμπάδες κι αργυραμοιβοί πολιτικάντηδες.
Σήμερα, 21 Ιουνίου 2013, Μέρα της Μουσικής, πάρτε ανάσες γιατί πλακώνει πραγματικά μαύρο το σκότος πάνω σε καταπτοημένους συνέλληνες. Ας μην τους το επιτρέψουμε, ας μην το βάλουμε κάτω!!!!
Αναλύσεις επί αναλύσεων και πέντε, αριθμός 5, απλές κινήσεις αδυνατούμε να κάνουμε συλλογικά. Ωρέ το θυμικό των συνελλήνων!!!
Έχει ο καιρός γυρίσματα, όμως, ας το κλείσουμε έτσι, έχει ο καιρός... που έλεγε κι ο Γκάτσος.
ΟΧΙ, ΔΕΝ θέλουμε μια ΕΡΤ κονσέρβα -είχε πολλές-, αραχνιασμένη και μουχλιασμένη, θέλουμε, όμως, πίσω το 40ετές Παρασκήνιο και το Μονόγραμμα, την Κινηματογραφική Λέσχη και μερικές καλές ταινίες του παγκόσμιου σινεμά που δεν παίζουν ιδιωτικά κανάλια, δεν "φέρνουν" διαφήμιση,βλέπετε, και το Σαν Σήμερα -κι ας είχε σκουριάσει και καμπουριάσει και τούτο-, το Balcan Express και τη Διασπορά στην ΕΤ3, που μας μαθαίνει Ιστορία για τις Ελληνικές κοινότητες στα Βαλκάνια και όχι μόνον, εκπομπές για τη Σαλονίκη μας, τις συναυλίες του Δεύτερου Προγράμματος από το στούντιο C, και τις ειδήσεις του, ναι, ακόμα και τις ειδήσεις του, το σημείο ART, και την  Εποχή των εικόνων, ανοιχτή σε όλα τα εικαστικά, τις εκπομπές για το βιβλίο, ψιλοαραχνιασμένες κι αυτές καμμιά φορά, και τον μόνιμο Ανταίο με τη Μικέλα στις ίδιες και στις ίδιες ερωτήσεις, τα βιβλία στο κουτί, στημένα και μονομερή. Τα όμορφα Ημερολόγια, της Λένας Αρώνη... ακόμα και τη Μπήλιω -τι τους έφταιξε η Μπήλιω? Γιατί, τα βλέπουμε και σε άλλα κανάλια και δεν το έχουμε αντιληφθεί?
Θέλουμε μιαν άλλη ΕΡΤ με τα καλλίτερα υλικά της ως τώρα, ανοιχτή στην σημερινή μας μουδιασμένη κοινωνία, βεβαίως, και προπαγάνδα και διαφήμιση αν πρέπει για τις εκλογές στην Αλβανία, 1 εκατομμύριο άνθρωποι είναι μόνιμα εγκατεστημένοι στην Ελλάδα χρόνια τώρα, μιξέλληνες πια, για να μην μιλήσουμε για την Ελληνική μας μειονότητα στην γείτονα χώρα,για εκλογές στο Πακιστάν (400 χιλιάδες είναι οι φίλοι μας οι Πακιστανοί στη χώρα πια, λαός ήπιος κι ευγενικός) και, γιατί όχι? για πολλές  κοινότητες μεταναστών που διαβιούν στην Ελλάδα σήμερα. Οι Έλληνες έχουμε πολύ αλλάξει, λέξεις όπως "φιλότιμο" -ελληνική λέξη δύσκολα μεταφράσιμη σε άλλες γλώσσες-, "φιλοξενία" κι "απλοχεριά", έχουν εκλείψει από το γλωσσικό μας ιδίωμα. Ας αναρωτηθούμε λιγάκι, γιατί.
Εκπροσωπούμε μια γενιά γερασμένη, την λεγόμενη "γενιά του Πολυτεχνείου", πολλοί από μας είμασταν εκειμέσα και δεν το διεκδικήσαμε ποτέ, δεν το εξαργυρώσαμε με δημόσια αξιώματα ποτέ κι όταν μας προσφέρθηκαν σε ασημένιο δίσκο είπαμε, όχι, ευχαριστούμε, η εξουσία διαφθείρει και το δέρμα μας το θέλουμε άφθαρτο. Πολλοί -οι περισσότεροι- το εξαργύρωσαν αισχρά κι εμετικά.
Όμως, η σημερινή σκυμμένη Ελλάδα δεν είναι ζήτημα γενεών. Τίθενται ζητήματα στοιχειώδους αξιοπρέπειας κι επιβίωσης σε δύσκολο παγκοσμιοποιημένο και στραγγαλιστικό περιβάλλον γιαυτή τη χώρα, για μας, χάιντε στην μέση ηλικία, αλλά, κυρίως, για τους απογόνους μας. Μόνο και μόνο για τούτο αξίζει τον  κόπο.
Για την ώρα, θέλουμε μια Δημόσια Ραδιοτηλεόραση που να μην μας ντροπιάζει πια:

http://youtu.be/YZXP_piaonY

 

Hadjidakis-Fleury Dadonaki: I love you - Σ' αγαπώ

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου Να μυρίζω από σέν...