ΑΠΟΨΕΙΣ...

Ιστορία αγάπης δεύτερη



Κρατώ τη φωνή του λάρυγγα πρώτα υψηλά

Κι ύστερα αρχίζω να διηγούμαι

Για εραστές που δεν έγιναν.

Μεταθανάτια θα έρθουν

Και σ' όνειρο, πνεύματα

[Γιατί να φοβάμαι τις λέξεις;)

Τα μέλη που λίγωναν άλλοτε

'Ανεμος, το βάρος τα λίγωνε έτσι

Και κάτι όμοιο σε μένα ετοιμάζεται

Στο σχήμα που αρχίζει πια κούφιο να μένει

Εκεί ο άνεμος θα έρθει

Περνώντας γλυκά ή και άγρια

Τους εραστές μου όσους δεν έγιναν

Συλλογίζομαι

Ελένη Βακαλό



*****************************
Συντάσσω κάθε πρωί ευάρμοστα το θάνατό μου

τον στοιχειοθετώ τον παρεμβάλλω σ' όλους τους χώρους

τον εσωκλείω σε φακέλους τον στρίβω τσιγάρο

τον πυροδοτώ.

Όλος αλκή ακονίζομαι

...στο ξυραφάκι που διαρκεί και διαρκεί.


Γιάννης Βαρβέρης


*****************************



ΑΛΓΕΒΡΑ

Πέρα

κατά τη δημοσιά

φάνηκε πρώτα στήλη κουρνιαχτός

ως τα μεσούρανα

Δεν άργησε πολύ

Ο δρόμος έφερνε το ποδοβολητό

το χουγιατό της

Κλείνανε παράθυρα κατέβαιναν ρολά

Σιδεροντυμένη έμπαινε πια στην πόλη

η εξίσωση.

Έκτωρ Κακναβάτος